Biegunka u psa – przyczyny i leczenie

Przyczyny biegunki u psa

Biegunka nie jest jednostką chorobową, a objawem, na który trzeba zwrócić uwagę szczególnie wtedy, gdy trwa dłużej niż dwie doby i towarzyszą mu: apatia, gorączka oraz wyraźna zmiana zachowania. Wtedy konieczna jest wizyta u weterynarza. Leczenie psa domowymi sposobami w tym przypadku bywa niebezpieczne dla jego zdrowia, a nawet życia.

Na wystąpienie biegunki mają wpływ:

• problemy trawienne, wzdęcia,
• tłuste jedzenie,
• zmiana diety – np. zbyt szybkie podanie psu nowej karmy,
• zatrucia – np. zjedzenie trutki na szczury, ksylitolu,
• obecność ciała obcego w przewodzie pokarmowym,
• pasożyty,
• zabawy szarpakami plecionymi ze sznurka (połykanie ostrych sznureczków drażniących żołądek),
• stres,
• udar cieplny, przegrzanie organizmu,
• szczepienia,
• reakcja na podany lek,
• alergia,
• nietolerancja pokarmowa,
• przebyta antybiotykoterapia,
• nieprawidłowa praca tarczycy,
• problemy z wątrobą lub drożnością ujścia woreczka żółciowego,
• choroby: m.in. nowotwory, zakażenia bakteryjne, wirusowe (np. parwowiroza), stany zapalne w obrębie układu pokarmowego, zespół jelita drażliwego, wgłobienie jelit, schorzenia nerek, ropomacicze.

Niestety biegunka u psa może mieć bardzo różne pochodzenie. Z tego względu istotne jest obserwowanie objawów współtowarzyszących oraz rozpoznanie rodzaju biegunki.

Biegunka u psa – rodzaje

Biegunka to luźny stolec. Mówimy o niej wówczas, gdy kał naszego psa jest rozwodniony. Oprócz wody w odchodach pupila można zaobserwować także krew, pasożyty, ciała obce lub śluz. Miewa ona także żółte zabarwienie.

Krwista biegunka u psa może być spowodowana obecnością ostrego przedmiotu w układzie pokarmowym oraz szeregiem bardzo groźnych dla życia czworonoga chorób, m.in. parwowirozą (krwotocznym zapaleniem żołądka i jelit) oraz nowotworem. Gdy zauważymy krew w stolcu psa, natychmiast powinniśmy zgłosić się do weterynarza.

Żółta biegunka u psa to częsty objaw chorób wątroby oraz woreczka żółciowego.

Śluz w kale czworonoga może pojawić się natomiast jako skutek stanów zapalnych jelit, np. jelita grubego. W tym przypadku pies wydala znacznie częściej niż dotychczas, a w kale widoczne są pasma śluzu, niekiedy zabarwione na czerwono. Jeśli pies cierpi na przewlekłe zapalenie jelita grubego oraz na zespół jelita drażliwego, wówczas śluzowatej biegunce mogą towarzyszyć również takie objawy jak przelewanie się w brzuchu czy wymioty.

Biegunka u psa może mieć ponadto charakter ostry lub przewlekły. Ostra biegunka pojawia się gwałtownie i może trwać nawet do 14 dni. Biegunka przewlekła trwa dłużej niż 2 tygodnie.

Leczenie biegunki u psa

W diagnostyce chorób, których jednym z objawów jest biegunka, bardzo ważne jest obserwowanie zachowania pupila i współwystępujących symptomów, do których najczęściej należą:

• problemy z poruszaniem się,
• trudności z oddychaniem,
• wysoka gorączka,
• bolesność brzucha i jego okolic.

Lekarz weterynarii po zbadaniu psa oraz przeprowadzeniu z nami wywiadu może zlecić wykonanie: badania kału (na obecność pasożytów, przeciwciał), USG jamy brzusznej, RTG jamy brzusznej, badania krwi (morfologię) oraz moczu.

Dalsze działania oraz rodzaj podjętego leczenia zależą od wyników badań diagnostycznych.

Domowe sposoby na biegunkę u psa

Jeżeli nasz pies zareagował biegunką na zmianę karmy albo wiemy, że się przejadł, możemy spróbować złagodzić nieprzyjemne objawy, wykorzystując domowe sposoby. W takim przypadku kluczowe jest zapewnienie pupilowi dostępu do świeżej wody oraz wstrzymanie się z jego karmieniem na co najmniej 5–6 godzin. Jego stan powinien szybko ulec poprawie.

Zmiana karmy nigdy nie powinna być przeprowadzana gwałtownie. Należy robić to stopniowo, mieszając nowe jedzenie z dotychczasowym na przestrzeni około 10 dni. Ważne jest, aby obserwować zachowanie psa podczas tego procesu. Dobierając karmę, zwracajmy też uwagę na jej strawność oraz obecność ewentualnych alergenów, na które wrażliwy jest nasz pies.

Uważajmy na to, co je nasz pies, dbajmy o odpowiednie zbilansowanie jego diety. Nie jest wskazane karmienie go ludzkim jedzeniem. Odrobaczajmy go ponadto regularnie. Jeżeli zwierzę ma tendencję do pochłaniania wszystkiego, co znajdzie podczas spaceru, konieczne będzie zakładanie mu kagańca.

Biegunka, która trwa krócej niż 2 dni, nie powinna niepokoić. Należy jednak pamiętać, że nie dotyczy to szczeniąt oraz psów ras małych i miniaturowych ze względu na realną możliwość szybkiego odwodnienia. W przypadku zaobserwowania w niej krwi, pasożytów lub podejrzenia, że pies połknął ostry przedmiot, zjadł truciznę bądź inną toksyczną dla niego substancję należy niezwłocznie udać się z pupilem do weterynarza.