Niesamowicie urocze i puchate pieski, które sprawiają wrażenie zawsze uśmiechniętych. Niegdyś pełniły funkcję stróżów, dziś cieszą oko i są świetnymi towarzyszami domu. Rasa ta jest towarzyska, a w ostatnim czasie bardzo popularna. Wbrew pozorom mają silny charakter i są bardzo odważne.
Spis treści:
Szpic miniaturowy znany jest również pod nazwą: szpic niemiecki miniaturowy/karłowaty, albo właśnie pomeranian. Pierwsze i ostatnie jest najczęściej używane i kojarzone właśnie z tą rasą. Mówi się, że rasa ta pochodzi od psów torfowych, zresztą jak tyczy się każdego rodzaju szpiców niemieckich. Dowody na to, że mają takie korzenie jeszcze są z epoki kamiennej. Jest to najmniejszy pies pierwotny, a zarazem najmniejszy z całej gromady szpiców. Psy te mimo, że są drobne i bardzo ruchliwe były w czasach nowożytnych “używane” do stróżowania. A dlaczego taki mały piesek był znakomitym stróżem? Ano dlatego, że są to psy bardzo odważne, szczekliwe i posiadają silny charakter, który nie powstrzymuje ich przed niczym. Dzięki temu, że są małych rozmiarów były tanie w utrzymaniu. Ale przede wszystkim potrafiły od razu poinformować o intruzie, który się pojawił.
Rasa ta była hodowana przede wszystkim na terenie obcego Pomorza - stąd nazwa Pomeranian. Są spotykane również w Saksoni, w Holandii, a nawet w Norwegii. Ze względu na swoją niewielką posturę, a dość gęste i grube futerko są w stanie przetrwać mroźne klimaty. Psy te trafiły na salony postrzegane jako te, idealnie do towarzystwa. Prócz tego efektywne pod względem wyglądu, małe, poręczne i zwinne. Od XVII wieku hodowano je właśnie w takim celu. W Polsce zyskały popularność chwilę przed II Wojną Światową. Chwilę po tym pies ten przestał być popularny, dopiero teraz jest zauważalny bardziej i zyskują nową popularność. W dzisiejszych czasach wiele gwiazd kina, sportu, czy też influencerzy chwalą się w mediach społecznościowych swoimi psami. Pomeranian jest jednym z częstszych ras, które towarzyszą gwiazdom. Dzięki temu też staje się coraz bardziej popularny i pożądany przez innych.
Pieski te są naprawdę niewielkie. Świadczy też o tym sama nazwa rasy: “miniaturowy”. Troszkę objętości sylwetce dodaje futerko, które optycznie powiększa ich masę. Idealna wysokość w kłębie to 21cm, a tolerancja waha się 3cm w górę, i w dół. Waga nie jest określona, jednak powinna być adekwatna do wielkości psa. Przeważnie waga sięga w granicach 3kg. Mówi się, żeby unikać psów o wiele mniejszych, z nadmierną miniaturyzacją. Niesie to za sobą sporo wad genetycznych i chorób, z którymi piesek musi sobie radzić. A nie jest mu łatwo, gdyż jest niewielki. W przypadku Szpica Miniaturowego nie występuje dymorfizm płciowy i samce, jak i samice mają taką samą wielkość i wagę.
Sylwetka szpica wpisuje się w kwadrat. Ma krótki tułów osadzony na prostych łapach, które są równolegle rozstawione. Głowa jest średniej wielkości, klinowata, o lisim wyglądzie, z wydłużoną kufą. Głowa jest uniesiona wysoko. Tak też się poruszają. Oczy raczej są ciemne, uszy w kształcie trójkąta, sterczące ku górze, bardzo blisko siebie osadzone. Szyja nie jest zbyt długa, ale posiada piękną, ozdobną kryzę. Specyficzny ogonek, który jest wysoko osadzone i przeważnie zarzucony na grzbiet
Każdy szpic miniaturowy ma dwie warstwy sierści. Ta spodnia zwana podszerstkiem jest gęsta, podobno ma strukturę bawełny. Włos okrywowy jest prosty. Miejscami jest bardzo aksamitny w dotyku, szczególnie w obrębie łap i uszu. Resztę ciała okrywa długi, piękny włos, który sprawia wrażenie nastroszonego. Ogonek jest gęsto owłosiony i często przykuwa uwagę. Sierść nie powinna się raczej falować, być kędzierzawa albo przylizana do ciała. Włosy w warstwie okrywowej są bardzo gęste podobnie jak podszerstek. Sierść nie różni się u samca i samicy. Wyglądają tak samo, dlatego ciężko je odróżnić.
Umaszczenie dopuszczalne jest w kilku wariantach kolorystycznych. Mają one związek z barwą oczu jakie posiada Pomeranian.
Charakter rasy Szpic Miniaturowy jest o wiele większych rozmiarów niż jego ciało. Mówi się często, że jest to wielki pies zamknięty w malutkim ciele. Ma to związek z jego pochodzeniem, a dokładniej z tym, że był to kiedyś pies stróżujący. Musiał wówczas wyróżniać się odwagą i pewnością siebie. Dzięki temu mógł wzbudzić postrach w intruzach i wywrzeć na nich presję.
Wszystkie szpice niemieckie świetnie współpracują z człowiekiem. Szybko się uczą, doskonale słuchają i wykonują polecenia. Teraz są kojarzone jako psy do towarzystwa, ale że mają pochodzenie związane z psami pasterskimi - świetnie sprawdzają się w tresurze i wykonywaniu poleceń przez człowieka. Są bardzo chętne do współpracy i łatwe w wychowaniu. Ale jak wiemy wychowanie nigdy nie jest proste z perspektywy właściciela. Pies będzie posłuszny jeśli odpowiednio do niego podejdziemy. W wychowaniu i tresurze niezbędna jest cierpliwość, konsekwentność i pewność.
Psy te są również bardzo inteligentne, niczym nie odstają od swoich większych kuzynów. Mimo swoich małych rozmiarów jest dość odporny i dobrze zbudowany. Uwielbia ruch i wszelką aktywność. Jego atutem i wadą (głównie dla właścicieli i sąsiadów) jest fakt, że potrafi być bardzo głośny. Jego szczekanie jest częste i donośne. Szybko się nudzi i bywa uparty. Dlatego cierpliwość jest potrzebna przy posiadaniu tej rasy.
Szpic Miniaturowy uwielbia być w centrum uwagi. Często zwraca na siebie uwagę w najmniej oczekiwanych sytuacjach. Lubi się popisywać przed domownikami. Wbrew pozorom nie jest to tzw. “pies-rzepa”. Lubi kontakt z ludźmi, ale nie jest tak, że nie odstępuje ich na krok. Lubi chodzić własnymi ścieżkami i potrafi bawić się sam. Ma ogromną potrzebę niezależności. Ta cecha na pewno wywodzi się z jego pochodzenia i tym co robił wieki temu. Przywiązuje się do członków rodziny i ceni sobie spędzony z nimi czas. Do obcych podchodzi z wielkich dystansem i niepewnością. Raczej nie jest to pies lękliwy, jak już wcześniej było wspomniane jest to typ, który jest przede wszystkim odważny i pewny siebie. Uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu.
Średnia długość życia psów tej rasy to ok 14 lat. Można zatem stwierdzić, że pomimo swojej kruchości i niewielkich rozmiarów jest to pies długo żyjący, odporny i stosunkowo zdrowy. Jeśli Pomeranian odchodzi przedwcześnie albo ma poważne problemy ze zdrowiem to znaczy, że był zaniedbany pod względem pielęgnacji. Nie jest to reguła, ale przeważnie taki jest powód chorób i utraty życia tych psów.
Bywa też, że zaniedbywany jest aspekt aktywności, co może prowadzić do otyłości. Psy te są bardzo żywiołowe i potrzebują dużej dawki ruchu. Bez tego mogą nabawić się problemów ze zdrowiem. Psów nie można też przekarmiać. To kolejna przyczyna otyłości. Pamiętajmy, że ten pies jest mały, mniejszy niż nam się wydaje (przez sierść). Rasa ta nie potrzebuje dużej ilości pokarmu. Muszą być one zbilansowane i odpowiednie do wielkości zwierzęcia.
Dzięki temu, że sierść Pomeriana jest dwuwarstwowa i gęsta jest odporny na wszelkie warunki atmosferyczne. Dobrze znoszą i wysokie i niskie temperatury. Nie nadają się jednak na trzymanie na dworze. Najlepiej, żeby pies mieszkał w domu. Nie można go narażać na skrajne temperatury. W upalne dni najlepiej zapewnić psu cień i dostęp do świeżej i chłodnej wody. W tym okresie należy chronić łapy i opuszki łap psa, żeby nie odmarzły, gdyż są bardzo delikatne.
Szpice miniaturowe są genetycznie obciążone chorobami skóry i chorobami serca. W szczególności skóry. Główną chorobą jest alopecia X (łysienie X). Choroba jest jeszcze w małym stopniu sprawdzona i zbadana. Jej skutki to utrata sierści w okolicach kończyn, tułowia i ogona. Ciężko określić gotowy plan leczenia tego schorzenia. Symptom, który może nam łatwo zasygnalizować, że pies cierpi na tę chorobę to brak zmiany włosa okrywowego. Ta zmiana następuję w momencie gdy pies z wieku szczenięcego przechodzi na wiek dorosły. W tym okresie Szpice miniaturowe zmieniają sierść. Przeważnie występuje to na przełomie 4-5 miesiąca. Jeśli nie zauważymy tego, możliwe, że ma problemy skórne i jest to alopecia X. Rzadziej występującymi chorobami u Pomeranianów jest kruchość skróty i dermatozy na tle hormonalnym. Co do wad serca, o których wcześniej była wspominka, to schorzenia przewodu Botela, które powodują przeciążenie układu krwionośnego, a w rezultacie nie dotlenienie całego organizmu.
Dużo rzadziej występują zwichnięcia, wypadanie rzepki, zapadnięcie tchawicy, niedoczynność tarczycy i cukrzyca.
Pożywienie i jego ilość powinno być dostosowane do potrzeb psa. Każdy pies jest indywidualnością, mimo że przynależą do jednej rasy. Niektóre mają większe tendencje np. do tycia, mają nietolerancje pokarmowe itp. Najlepiej skonsultować z lekarzem weterynarii to, co powinien, a czego nie powinien jeść pies. Wtedy będziemy mieć pewność, że odpowiednio karmimy psa i nie robimy mu tym krzywdy, a dzięki temu jest szczęśliwszy i najedzony.
Należy pamiętać, że psy te są ruchliwe i bardzo żywiołowe. Potrzebują zatem sporo energii. Dostarczymy ją mu dzięki białku, które znajdują się w jedzeniu. Mięso jest największym skarbcem białka. Prócz tego ważne są też węglowodany i tłuszcze. Tłuszczy należy ograniczyć ze względu na to, że psy te mają tendencję do tycia. Co do węglowodanów to polecamy wybierać karmy z dodatkami warzyw i owoców. Właśnie te produkty uzupełniają organizm naszego psa nie tylko w odpowiednie mikroskładniki, ale też w witaminy i minerały. W zbożach również znajduję się sporo węglowodanów, aczkolwiek dużo właścicieli odchodzi od karm zbożowych i raczej skłaniają się ku tym bez zbóż. Ogromnie ważne jest by sprawdzić, czy nasz pies nie ma żadnej alergii pokarmowej, czy też nietolerancji. Jeśli taka jest - koniecznym jest by wyeliminować nieproszone produkty z diety. Ważne by tego pilnować. Bardzo często małe psy nie mogą jeść mięsa z kurczaka, albo ogólnie drobiu. Warto mieć to na uwadze. Należy psa regularnie badać by być na bieżąco i kontrolować to co je.
W okresie linienia, albo w porach roku, które narażają nas i zwierzęta na przeziębienia i osłabienia warto podawać psu suplementy. Takimi porami jest przede wszystkim jesień i wiosna. Wszelkie suplementy są uzupełnieniem diety, a nie posiłkiem. W naszym sklepie Hubun.pl znajdą Państwo całą gamę produktów do suplementacji np. firmy Dolfos. Są to preparaty i tabletki, które wzmacniają odporność, witalność, uzupełniają organizm we wszystkie braki witaminowe i mineralne, wspomagają układ: krwionośny, oddechowy, trawienny, pozwalają się psu odstresować. Takie produkty można stosować zapobiegawczo. Np. Jeśli mamy dużego psa - można zadbać szczególnie o jego stawy i suplementować preparaty, które są stworzone by je wspierać. W przypadku Szpica miniaturowego możemy suplementować kolagen, który wspiera odporność, skórę i włosy. A jak wiemy, największym problemem zdrowotnym tej rasy są choroby skóry. Aby uniknąć wszelkich chorób podawajmy psu specjalne produkty. Są też tabletki i preparaty, które mają za zadanie dbać o skórę i sierść. Nie tylko po to by była piękna i lśniąca, ale przede wszystkim, żeby była zdrowa i czysta.
Pomeranian to rodzaj psa, który potrzebuje szczególnej uwagi jeśli chodzi o zadbanie sierści. Każdy kto kojarzy charakterystykę tej rasy oraz każdy weterynarz będzie na to uczulał. Psy te mają dwuwarstwową szatę. Podszerstek jest z gęstych, miękkich i bardzo “wełnistych” włosów, co bardzo ciężko rozczesać. Włos z zewnątrz jest całkowicie inny, ponieważ jest długim, prosty ale również gęsty. Zaleca się codziennie czesanie psa i to bardzo dokładnie. Do tego niezbędna będzie szczotka i grzebień. Szczotka powinna być pudlowa, dość gęsta, z igiełkami lekko zakrzywionymi. Grzebień jednak metalowy z rzadziej rozstawionymi ząbkami, które są długie. Czesanie powinno być bardzo dokładne, ale delikatne, aby móc dobrze rozczesać włoski z podszerstku, ale żeby nie uszkodzić i nie podrażnić skóry psa. Ważne by od czasu do czasu trymować psa, czyli pozbywać się obumarłych, wolno leżących włosów, które znajdują się w sierści. To pomoże utrzymać psa w czystości oraz zmniejszy prawdopodobieństwo chorób skórnych. Dzięki temu sierść psa będzie w dużo lepszej kondycji oraz będzie piękniej wyglądać.
Jeśli chodzi o kąpiele to zaleca się 1 / 2 razy w miesiącu. Po takiej kąpieli koniecznie trzeba zadbać o sierść psa. Należy ją dokładnie wyczesać, ale również wysuszyć. Psy bardzo szybko się przeziębiają przez niedosuszoną sierść. Szczególnie jeśli mamy przypadek tak gęstej i kłębiastej sierści. Szampon, który proponujemy to ten, który idealnie nada się dla Pomeriana, czyli ten ułatwiający rozczesywanie i ten zwiększający objętość. Dodatkowo można stosować, spray, czy odżywki. Najlepiej dopasować produkty pielęgnacji do potrzeb psa. Jeśli widzimy, że jego “futerko” jest rzadsze i mocno przyklapnięte, to używajmy szamponu czy spray’u, który przywróci objętość sierści.
Jeśli chodzi o tę rasę, to odradzamy przycinania i golenia włosów. Najlepiej zostawić naturalną długość włosa. Każdy taki zabieg może przyczynić się do choroby skóry, która jest bardzo delikatna. Przez to sierść może też odrastać nierówno i stwarzać dyskomfort psu. Prócz tego będzie odrastała bardzo miękka co zabierze psu jego atuty, chociażby ochronę przed skrajnymi warunkami atmosferycznymi. Poniżej prezentujemy listę produktów z naszego sklepu, które przydadzą się w pielęgnacji Pomeriana!
https://hubun.pl/produkty/6434-dolfos-dolvit-junior-90-tabletek-5902232645477
https://hubun.pl/produkty/6315-over-zoo-szczotka-obrotowa-360-rozmiar-s-m-5903293703380
https://hubun.pl/produkty/2577-over-zoo-szampon-bananowy-200ml-hipoalergiczny-5900232781447
https://hubun.pl/produkty/6320-over-zoo-zgrzeblo-rozmiar-m-l-5903293704493
https://hubun.pl/produkty/6286-over-zoo-szampon-premium-wrazliwa-skora-250ml-5900232784653
Rasa Szpica miniaturowego została uznana za oficjalną w roku 1870 przez brytyjski Kennel Club. Pierwszy wzorzec został stworzony dopiero 1898 roku. W niemczech szpice niemieckie podzielono na rodzaje. W podziale główne skrzypce grał wzrost psów. Wyróżniono:
Obecnie obowiązuje wzorzec Szpica miniaturowego w FCI, który jest zgodny z tym z XX wieku.
W Polsce pierwsze przypadki tej rasy pojawiły się w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Jednak hodowle zaczęły upowszechniać tę rasę o wiele później, bo po 1990 roku. Do naszego kraju psy trafiały z takich krajów jak: Dania, Anglia i Stany Zjednoczone.
Nie zapominajmy, że ta rasa potrzebuje tej aktywności bardzo mocno. W innym wypadku nie będzie mógł normalnie funkcjonować. W miejscu gdzie mieszka, musi mieć zapewnione miejsce, w którym będzie mógł się swobodnie poruszać. Nie potrzebuje tyle miejsca co przykładowo Border Collie, bo jest o wiele mniejszym psem, ale mimo wszystko musi je mieć. Spacery, zabawy na świeżym powietrzu są konieczne, a wręcz niezbędne. Trzeba się przygotować, że ten pies uwielbia się ruszać i działać.
Warto pamiętać, że Pomeraniany nie lubią zmian. Ciężko im zaaklimatyzować się w nowym miejscu. Źle znoszą przeprowadzki i ciągły kontakt z nowymi ludźmi i otoczeniem. Cenią sobie rodzinę i swój kąt, do którego szybko się przyzwyczajają. Są to psy, które dają dużo miłości. Są wierne i kochane. Trzeba to w nich pielęgnować i nie narażać ich na stres. Szpic miniaturowy idealnie sprawdzi się nawet z jednym domownikiem, starszą osobą, która jest w stanie odbywać spacery i aktywność na dworze.
Jak już wiemy Pomeranian to pies bardzo inteligentny i stanowczy. Jest też uparty, dlatego odradzamy krzyczenie na psa. Źle to znosi. (o przemocy fizycznej nie ma mowy) Pies jest cierpliwy, a jego charakter stabilny. Nie można psa wyprowadzić z równowagi, bo będzie się odwdzięczał złym zachowaniem. Sami musimy uzbroić się w cierpliwość, podchodzić do wychowania i wydawania komend stanowczo, ale nie agresywnie i wybuchowo.
Jako, że Szpic ten jest mały i nie mógłby zrobić komuś wielkiej krzywdy, to pamiętajmy, że powiedzenie “w małym ciele wielki duch” sprawdza się tu niesamowicie. Pies potrafi być nieznośny i hałaśliwy, co czasem bywa bardzo przeszkadzające. Podstawowe posłuszeństwo powinno być opanowane. Pies nie powinien mieć problemów z nauką i wychowaniem, gdyż jest bardzo inteligentny i zrównoważony. Nie zaniedbujmy tego i nie pozwalajmy mu na wszystko! Pamiętajmy, że to nie maskotka, tylko pies!
Rasa ta jest tolerancyjna i nie ma problemów z kontaktami z innymi psami. Dobrze wychowany pies będzie obchodził się z towarzystwem bardzo dobrze. To samo tyczy się kotów. Pomeranian lubi być w centrum uwagi, także towarzystwo dzieci również mu nie przeszkadza. byle by dopilnować, żeby nie zadręczać i nadwyrężać cierpliwości psa. Samotność znosi całkiem nieźle, jeśli nie jest to zbyt długi czas.