Alaskan Malamute

Przyjazny, wymagający i majestatyczny - tak można by pokrótce opisać tego pięknego zwierzaka. Alaskan malamute to rasa pochodząca z dalekiej i zimnej północy, jednak ciesząca się ogromną popularnością także w pozostałych częściach świata. Co warto o nich wiedzieć?

Historia rasy Alaskan Malamute

Uważa się, że alaskany pochodzą od psów sprowadzonych na Grenlandię oraz Alaskę przez Inuitów w okolicach 1000 roku i są jedną z najstarszych ras arktycznych. Z uwagi na koczowniczy tryb życia oraz fakt, że plemię to żywiło się głównie morskimi ssakami oraz rybami - alaskany malamuty były wykorzystywane głównie jako psy zaprzęgowe, ale także jako psy myśliwskie, a czasem także jako psy stróżujące. Dzięki nim Inuici mogli przewozić ciężkie ładunki, w tym również własny dobytek. Bardzo często można spotkać malamuty w sportowej rywalizacji – szczególnie w psich zaprzęgach.

Przez bardzo długi czas malamuty były uważane za psy do ciągnięcia sań i dopiero w XX wieku zaczęto interesować się nimi także jako zwierzętami towarzyszącymi. W 1935 roku American Kennel Club uznał rasę warunkowo i w tym samym czasie powstał Alaskan Malamute Club. Co ciekawe, w okresie II wojny światowej ta rasa psa niemalże zupełnie wyginęła i konieczne było jej odtwarzanie.

Jak widać, historia psów rasy malamut alaskan nie jest szczególnie długa - przynajmniej jeśli chodzi o osobniki hodowane poza najzimniejszymi częściami świata. Obecnie alaskany coraz częściej stają się dobrymi towarzyszami ludzi, jednak jeszcze kilkadziesiąt lat temu, były to głównie psy zaprzęgowe, które występowały w miejscach, gdzie ludność korzystała z psich zaprzęgów do przewożenia towarów czy własnego dobytku.

Wzorzec rasy Alaskan Malamute

Jeśli chodzi o wzorzec rasy, to jasno wskazuje on, że malamuty powinny wyróżniać się dostojną, pełną harmonii sylwetką. Psy alaskan malamute wyróżniają się wzrostem około 63.5 cm i masą w okolicach 38 kg, a suki - mierzą około 58.5 cm i ważą około 34 kg. Ten nordycki gatunek psa zaprzęgowego z pewnością kojarzy się wielu osobom z nieco popularniejszą rasą o zbliżonym pochodzeniu, jaką jest siberian husky. Choć rzeczywiście, obydwie te rasy wyróżniają się wyglądem, który jest porównywalny do prezencji wilka, różnią się między sobą dość znacząco. Przede wszystkim, husky są zdecydowanie drobniejsze i słabsze, jednak zyskują przy tym na zwinności. Tymczasem alaskan malamute jest bardziej dostojny, silniejszy, ale powolniejszy.

Silna, a przy tym zwarta budowa łączy się z mocnymi kończynami oraz długim, owłosionym ogonem. Cała prezencja alaskan malamuta może nieco przywodzić na myśl wilka, choć - jak wskazują hodowcy - psy te są nieco masywniejsze od swoich dzikich pobratymców. Szeroka klatka piersiowa sprawia, że ciągnięcie ciężkiego zaprzęgu nie stanowi dla alaskana szczególnego problemu.

Pies malamut ma średnich rozmiarów, stojące uszy pokryte sierścią oraz oczy o kształcie migdałów. W przeciwieństwie do husky, które mają niebieskie oczy - alaskan malamut nigdy nie będzie miał tęczówek w tym kolorze. Najczęściej pojawiającym się wariantem kolorystycznym jest brąz.

Włos okrywowy malamuta jest zbity, szorstki i zwarty. Ma zapewnić zwierzakowi ciepło i uchronić go przed przedostawaniem się wilgoci do głębszych warstw sierści. Podszerstek z kolei jest miękki, miły w dotyku i wełnisty, a jego podstawowym zadaniem jest zatrzymanie ciepła blisko ciała alaskana. Jeśli zaś chodzi o umaszczenie, psy te mogą występować w kolorze od jasnoszarego do czarnego, jednak przeważają odcienie pośrednie pomiędzy wspomnianymi. Alaskan malamute powinien wyróżniać się białymi znaczeniami na brzuchu, łapach i masce, a jedynym dopuszczalnym wariantem jednolitym jest w pełni biały pies zaprzęgowy tej rasy. W każdym innym przypadku umaszczenia jednobarwnego mamy do czynienia z nieprawidłowością.

Charakter psów Alaskan Malamute

Psy rasy alaskan malamute cieszą się rosnącą popularnością tak w Polsce, jak i na świecie. Nie ma w tym zresztą nic zaskakującego: oprócz niezwykłej, majestatycznej prezencji, psy te mają do zaoferowania mnóstwo innych zalet. Choć, oczywiście nie są one pozbawione wad, sympatyczne usposobienie i spora dawka cierpliwości w stosunku do najmłodszych sprawiają, że to idealny kandydat na psa rodzinnego.

Choć alaskany wyróżniają się dużą cierpliwością w odniesieniu do dzieci, należy pamiętać, że zabawy pomiędzy tymi zwierzakami a maluchami zawsze powinny odbywać się pod nadzorem. Ważący ponad 30 kg alaskan malamute może niechcący wyrządzić krzywdę dziecku, na przykład następując na nie łapą. Taka uwaga dotyczy zresztą nie tylko osobników tej rasy, ale wszystkich dużych ras: psy nie zdają sobie sprawy ze swoich rozmiarów, a przyciśnięcie malucha psią łapą może mieć poważne konsekwencje dla dziecka.

Warto jednak pamiętać, że choć alaskan malamute to idealny pies rodzinny, pierwotnie został on stworzony do ciągnięcia sań. Oznacza to ni mniej ni więcej, że potrzeba aktywności fizycznej po stronie tego zwierzęcia jest bardzo duża i nie odnajdzie się ono w domu, w którym ruch jest okazjonalny. Właściciel alaskana powinien zapewniać zwierzakowi co najmniej godzinę lub dwie aktywności na zewnątrz - tak, by alaskan malamute nie nudził się. Może wówczas stawać się niszczycielski i poddenerwowany - podobnie zresztą jak większość przedstawicieli ras pracujących, pozbawionych zajęcia. Należy przy tym pamiętać, że standardowy spacer, choćby nie wiem jak długi - nie zaspokoi potrzeb malamuta. Temu zwierzakowi warto zapewnić możliwość biegania z właścicielem - czy to w formie wspólnego joggingu, czy podróży człowieka na rowerze i alaskana na własnych czterech łapach.

W okresie letnim aktywność alaskana powinna mieć miejsce rano lub wieczorem. Jako pies zaprzęgowy, który zamieszkiwał najzimniejsze części globu - alaskan jest przystosowany do bardzo niskich temperatur, jednak nie najlepiej radzi sobie z upałami. W okresie zimowym możemy z kolei skorzystać z możliwości tych psów zaprzęgowych i zorganizować np. mini kulig dla dziecka. Przy zachowaniu wszelkich zasad bezpieczeństwo oraz po zakupie odpowiednio zbudowanych szelek dla alaskana, zarówno dziecko, jak i pies będą mieć mnóstwo frajdy.

Dodatkowo, alaskan malamute ma dość silny instynkt łowiecki. W połączeniu z uwielbieniem do ruchu i wolności możemy uzyskać niechciany efekt w postaci wciąż uciekającego zwierzęcia. Dlatego też alaskan nie będzie odpowiednim wyborem do domu pozbawionego ogrodzenia lub z niskim płotem, który zostanie z łatwością przeskoczony przez tego dużego i silnego psa. Alaskan malamute to pies niezależny, który - choć niezwykle sympatyczny - niedoświadczonemu właścicielowi może przysporzyć sporo kłopotów. Zwierzę tej rasy powinno być układane od samego początku, dlatego dobrym pomysłem jest zapisanie go do psiego przedszkola, gdzie alaskan malamute zyska możliwość socjalizacji, a także nauczy się pracować z właścicielem.

Zdrowie Alaskan Malamute

Alaskan malamute należy do stosunkowo zdrowych ras, a większość osobników dożywa wieku 10-12 lat, co w przypadku psów ras dużych jest wiekiem sędziwym. Nie oznacza to oczywiście, że alaskany są zupełnie wolne od pewnych chorób charakterystycznych dla tej rasy. Wśród schorzeń, na które alaskany zapadają stosunkowo często można wskazać m.in. zaburzenia kostne, dystrofię mięśni, cukrzycę, a także szereg schorzeń oczu. Alaskan malamute ma również skłonność do dysplazji stawów biodrowych, która jest typowa dla przedstawicieli dużych i dość ciężkich ras. Jak każdy psiak obciążony zwiększonym ryzykiem wystąpienia dysplazji, także alaskan malamute powinien unikać chodzenia po schodach czy częstych podskoków.

Wychowanie psów Alaskan Malamute

Malamute alaskan jest wyjątkowo sympatyczny, jednak również dość wymagający. Jego właściciel powinien liczyć się z tym, że to silny pies, który wymaga odpowiedniego traktowania, a także sporej dawki aktywności. Dobrym pomysłem jest zapisanie alaskana do psiego przedszkola, gdzie - już po uzyskaniu odpowiedniej, poszczepiennej odporności na różnego rodzaju niebezpieczne schorzenia - zwierzak ten rozpocznie proces socjalizacji oraz szkolenia. To pierwsze ma nieco niższe znaczenie, bowiem co do zasady psy rasy alaskan malamute dość dobrze dogadują się z innymi psami. Choć oczywiście zdarzają się konflikty, wynikają one raczej z kwestii osobniczych lub np. podejścia drugiej ze stron do alaskana. Psy te bardzo rzadko same szukają zwady z innymi, a co za tym idzie - mogą mieszkać w domach, gdzie rezyduje już inny osobnik lub właściciel wie, że docelowo będzie miał więcej psów.

Dobrym rozwiązaniem na zapewnienie optymalnej ilości aktywności alaskanowi jest udział w wyścigach psich zaprzęgów. Regularne treningi zapewnią zwierzęciu odpowiednią dawkę ruchu i wysiłku, dzięki którym alaskan malamute będzie zadowolony i spokojny w domu. Należy także pamiętać, że malamute alaskany to psy silne, które wymagają nie tyle surowości, co dużej dawki konsekwencji. Dzięki wysokiemu poziomowi inteligencji, zwierzak natychmiast zauważy, gdy właściciel poddaje się lub brakuje mu cierpliwości do zachowania się konsekwentnie. Niestety, wówczas może okazać się, że psiak stanie się zdecydowanie miej posłuszny, mając świadomość, że może sobie na to pozwolić.

Pielęgnacja sierści Alaskan Malamute

Choć sierść alaskana nie wymaga szczególnie intensywnej pielęgnacji, zwierzak ten dość intensywnie linieje, co może okazać się problemem nawet dla zagorzałych miłośników psów. W przypadku psów rasy alaskan malamute, regularne wyczesywanie ma szczególny sens. Dzięki temu nie tylko możemy ograniczyć ilość włosia, które będzie znajdować się na wszelkich domowych powierzchniach, ale również ulżyć zwierzakowi. Warto bowiem pamiętać, że zalegająca sierść jest nie tylko ciężka, ale również stanowi dodatkową warstwę ogrzewającą alaskana, a to dla zwierząt przystosowanych do życia w chłodzie - w naszych warunkach klimatycznych stanowi dość duży problem.

Dodatkowo, ze względu na dość dużą ilość sierści wokół uszu, należy cyklicznie sprawdzać ich stan u zwierzaka. Nie bez znaczenia jest również dbałość o to, by alaskan malamute miał czyste oczy: zwierzaki te mają dość dużą skłonność do różnego rodzaju schorzeń w tym zakresie.

Żywienie Alaskanów Malamute

Alaskan malamute nie należy do wymagających żywieniowo zwierząt. Psy te nie wykazują się szczególną tendencją do alergii, co oznacza że wymagają jedynie (albo aż) dobrej jakości karmy w odpowiedniej ilości. Warto przy tym mieć na względzie, że jest to pies dużej rasy, o wysokim poziomie aktywności fizycznej, a co za tym idzie - alaskan malamute potrzebuje dość solidnej porcji karmy, dopasowanej do jego poziomu aktywności.

Dodatkowo, warto pamiętać że alaskan malamute to duży pies, a co za tym idzie - ryzyko wystąpienia skrętu żołądka u osobnika tej rasy jest zdecydowanie wyższe niż w przypadku psów ras mniejszych. Dlatego też dobrym pomysłem może być podzielenie posiłków malamute alaskana na dwie porcje zamiast jednej, często stosowanej przez właścicieli psów. Dzięki temu ryzyko wystąpienia tej groźnej przypadłości jest znacząco zmniejszone. Nie można również zapominać o tym, że pomiędzy wysiłkiem fizycznym a posiłkiem musi być zachowany odpowiedni odstęp czasu, pozwalający na strawienie pokarmu i tym samym uniknięcie poważnych kłopotów zdrowotnych.

Ile kosztują szczenięta Alaskan Malamute?

Alaskan malamute jest rasą o zdecydowanie mniejszej popularności w porównaniu ze wspominanym tu już siberian husky. Nie oznacza to jednak, że ich nabycie w Polsce jest niemożliwe. Cena za szczenię rozpoczyna się w okolicach 2,5-3 tysięcy złotych, jednak maluszki po utytułowanych rodzicach mogą by jeszcze droższe. Wiele osób decyduje się także na zakup alaskana z czeskiej hodowli: to świetna metoda, aby nieco zaoszczędzić na rodowodowym maluchu, zwłaszcza dla osób zamieszkujących południowo-zachodnią część Polski.

Należy pamiętać, aby szczenię rasy alaskan malamute zakupić w sprawdzonej hodowli, która jest uznawana przez FCI. Tylko w ten sposób możemy mieć pewność, że maluch będzie pozbawiony wad genetycznych i zgodny z wzorcem rasy - nie tylko pod kątem wyglądu, ale również (a może przede wszystkim) pod względem charakteru. W Polsce oznacza to konieczność zakupu alaskana z hodowli zrzeszonej w Związku Kynologicznym w Polsce, bowiem jest to jedyna na ten moment organizacja uznawana przez FCI.