Doberman - wszystko o psach tej rasy

Historia rasy

Rasa Doberman jest pochodzenia niemieckiego, a jego nazwa to nazwisko pierwszego właściciela tej rasy: Fryderyka Ludwika Dobermanna. Pracował i mieszkał w małym miasteczku Apolga w Turyngii. Był miejscowym hyclem. Do jego obowiązków należało wyłapywanie bezpańskich psów. Miał też prawo je przetrzymywać, a później zabijać, jeśli żaden z właścicieli nie odbierał psa. Był również poborcom podatkowym i właśnie dlatego potrzebował oddanego kompana w postaci psa. Musiał być dobrym obrońcą, być czujny i ostry. Posiadał szarą mieszaną suczkę, która wabiła się Gwiazdka. Skrzyżował ją z samcem psa rzeźnickiego. Psy rzeźnicze to przodkowie Rottweilerów, wymieszane z Owczarkami Niemieckimi. W tym miejscu występowały one w umaszczeniu koloru czarnego z rdzawoczerwonymi elementami. W swojej hodowli używał on do krzyżowania również Pinczerów Krótkowłosych, Owczarków Francuskich Beauceron oraz różnych innych psów myśliwskich. Dla uszlachetnienia wyglądu Dobermana skrzyżowano go z Manchesterem Terrierem i Greyhoundem. Miało to miejsce na początku XX wieku.

Niektóre źródła podają, iż rasa Dobermana powstała w roku 1910 roku. Jednakże pierwszy raz zaistniały na wystawach psów już 1899 roku, których zwycięzcą był Graff Belling von Gronland, od którego wywodzą się wszystkie współczesne linie. Doberman stał się naprawdę popularną rasą i bardzo chętnie hodowaną w Stanach Zjednoczonych i w wielu krajach Europy. Bardzo szybko dotarł również do Japonii i RPA.

Po co stworzono tę rasę?

W tamtym czasie były pogłoski, że rasa ta została stworzona po to, by mieć przy sobie psa, który będzie doskonałym i niezawodnym obrońcom domu, posiadłości i terenów prywatnych. Jego dość groźny wygląd to nie tylko postrach wizualny. Pies był naprawdę groźny i pilnował tego co powinien pilnować. Prócz tego psy te świetnie sprawdzały się w akcjach tropiących i służyły nie gorzej od człowieka. Miały zatem miano “psów żandarmeryjnych”. Na początku lat 20 Dobermany oficjalnie zostały ogłoszone jako psy policyjne. W czasie I Wojny Światowej Doberman był osadzony w europejskiej jednostce militarnej jako pies służbowy, tropiący i sanitarny. Ten godny zaufania pies zwrócił swoją uwagę wojsk amerykańskich podczas II Wojny Światowej. Zyskał wówczas niechlubną chwałę i znany był na całym świecie. Służył również w obozach koncentracyjnych.

Doberman w Polsce

W naszym kraju Dobermany obecne są od 50 lat ubiegłego wieku. Wiele stron uważa, że jego lata świetności już przeminęły to i tak jest to pies rozpoznawalny, popularny i widywany w polskich domach. Jest to bardzo szlachetny pies, który wzbudza nie tyle co strach, ale przede wszystkim respekt. Nie jest to jednak rasa jedna z częściej występujących przy polskich właścicielach.

Wygląd

Mimo tego, że Dobermany mają bardzo przyjazne usposobienie to są odbierane przez ludzi jako psy groźne i bojowe. Sugeruje im to na pewno wygląd, który jest nietypowy. Wyglądają bardzo wyniośle i dumnie. Ich ciało jest bardzo dobrze zbudowane i muskularne, a tę muskulaturę widać dzięki gładkiej i krótkiej sierści. Sama postawa ciała jest bardzo arystokratyczna a pies wygląda tajemniczo i imponująco. Dla wielu miłośników psów, ta jednostka jest ideałem jeśli chodzi o aspekty wizualne. Wielu uważa, że jest odzwierciedleniem psa idealnego.

Psy tej rasy są średniej wielkości. Suki mają 63-68 cm, a samce 68-72 cm wielkości. Mają bardzo atletyczną budowę ciała, są szczupłe, ale muskularne. Jeśli chodzi o wagę to są to widełki od 35 do 45 kg. Oczywiście suki są lżejsze nawet do 10kg od samców.

Ich szata jest krótka, twarda i bardzo gęsta. Sierść mocno przylega do ciała w każdej jego części. Występuje brak podszerstka. Maść jest bardzo gruba ale gładka i połyskująca. Kolor sierści to przeważnie czarny. Czasem zdarzają się jednostki o kolorze czekoladowym z bardzo intensywnym kasztanowym podpaleniem, który wyraźnie się odgranicza. Ów podpalenie występuje na kufie, na spodzie szyi, na klatce piersiowej, przy nadgarstkach, śródstopiu, wewnętrznej stronie ud i ramion oraz przy ogonie (na jego spodzie). Pojedyncze plamki mogą się również pojawiać w okolicach pyska: nad/pod oczami, czy na policzkach. Z reguły rdzawe plamki na szacie pojawiają się od wewnętrznej strony wszystkich części ciała psa. Mimo, że ubarwienie psa nie ma wpływu na charakter, to mówi się, że psy o szacie czekoladowej wyglądają dużo łagodniej, aniżeli te głęboko czarne. Dużo rzadziej występujące również psy o ubarwieniu szaty błękitnej, białej i izabelowatej. Są to jednak rzadko występujące przypadki.

Dość znacznym i odznaczającym tę rasę elementem jest obcinanie uszu i ogona. Apropo tej rasy przyjęło się założenie, że musi wyglądać groźnie. Aby wzbudzić większe poczucie strachu i wyostrzyć wygląd Dobermanom obcinano uszy w taki sposób by były postawione do góry, ostre i szpiczaste. Ogony obcinano całkowicie. Miało to na celu podkreślić zawadiacki wygląd psa ale również by wspomóc go w jego stróżowaniu i obronie. Dzięki temu mógł lepiej słyszeć i dostrzec każdy szmer czy podejrzany dźwięk. Początkowo nie było to robione tylko ze względu na wygląd, myślano wtedy, że psu się pomaga i dzięki temu jest również trudniejszym przeciwnikiem dla swojego “wroga”. Dzięki krótkiemu ogonowi, albo jego braku i ostrym uszom ciężko było psa od siebie odepchnąć, odparować jego atak. Dla zwolenników tej rasy przez długi czas prawdziwy Doberman to był tylko ten ze stojącymi uszami, bez długiego ogona. Osobniki z naturalnymi uszami i ogonem były uważane za podgrupę Dobermana. W latach 90 obcinanie uszu i ogona zostały zakazane ze względu na ochronę zwierząt. Od tamtych chwil pies przestał już być postrzegany jako wyjątkowy z swojej groźnej postawie. Zaczął być traktowany jako zwykły, rodzinny pies o dużo subtelniejszej i milszej urodzie. Przez to stracił na swojej wyjątkowości i ludzie przestali się tą rasą tak interesować i zachwycać. Jednak to psie dobro stanęło wyżej od aspektów wizualnych.

Charakter tej rasy

Dobermany to psy bardzo pewne siebie o silnym charakterze. Są dumne, silne i obdarzone ogromnym temperamentem. Mogą pochwalić się nieprzeciętną sprawnością fizyczną. Cechy charakteru, dzięki którym są najbardziej kojarzone i popularne to: agresywność, ciętość oraz brak wrażliwości na ból - wytrzymałość. Są to psy nieustraszone i doskonale nadają się do pracy, przy której były “wykorzystywane”. Wszelkie akcje policyjne, tropiące i stróżowanie wychodzi im niebywale dobrze. Miłośnicy tej rasy często nazywają te psy “zabijakami”.

Mimo tego co mówi się o tych psach, jak wyglądają i jakie stwarzają pozory, to są to psy o naturze pokojowej. Na pewno wyróżnia je niecodzienna wierność wobec właściciela. Bardzo mocno się przywiązują i uwielbiają dzieci. Można śmiało powiedzieć, że je kochają. Nie mają żadnych zahamowań w zachowaniach w obronie rodziny. Mają swój instynkt stróżujący, który wykorzystują na co dzień. Do obcych osób podchodzą bardzo sceptycznie i surowo. Dobrze wychowany i nauczony Doberman nie zaatakuje nikogo bez powodu. Nikogo również nie ugryzie bez powodu. Jest bardzo posłuszny i nie zrobi nic czego nie jest nauczony. Jeśli dostanie rozkaz - od razu go wypełnia i bez wahania robi to co jest w poleceniu. Swoją agresję potrafi świetnie kontrolować. W stadzie jest uznawany za alfę. Przez inne psy, jak i przez siebie. Czuje się mocnym charakterem i przywódcą. Często się mówi jaki właściciel - taki pies. Jest w tym bardzo dużo racji. Wszystko zależy od wychowania tej rasy. Jeśli właściciel jest spokojną osobą to pies również będzie przejawiał spokojne zachowania. Jeśli mamy do czynienia z agresorem, mocnym charakterem, dyktatorem, to pies będzie bardzo agresywny i wściekły. Właśnie dlatego Doberman potrzebuje doświadczonego i pewnego właściciela. Jeśli pan zyska raz zaufanie Dobermana, on będzie mu oddany i wierny przez całe życie.

Psy tej rasy lubią pracę. Nie są leniwe. Wykonują wszystko na 100%, każde polecenie starają się wykonać jak najdokładniej potrafią. Charakteryzuje ich ambitność i zdecydowanie. Łatwo dopasowują się do nowych sytuacji i otoczenia. Dobermany uchodzą za psy bardzo inteligentne. Chociaż nie mówi się o tym w pierwszej chwili gdy jest mowa o tej rasie, to nie można pominąć faktu, że ich myślenie jest na wysokim poziomie. Wiele rzeczy rozumieją, świetnie wychodzi im wykonywanie poleceń, są posłuszne. Są uznawane jako 5 z najbardziej inteligentnych psów świata. Naprawdę nie każdy Doberman jest agresywny i gryzie wszystko co popadnie. Ogromną rolę odgrywa wychowanie i podejście do psa. Należy go kochać i dbać o niego, a on odwdzięczy się tym samym.

Umiejętności

Jak już wcześniej wspomnieliśmy Dobermany są bardzo czujne i doskonale pilnują terenu. Są idealnymi stróżami. Nigdy nie szczekają bez wyraźnego powodu. Gdy jednak się taki nadarzy szczekają bardzo głośno i są naprawdę donośne. Wyglądają przy tym bardzo groźnie. Każdy intruz, który próbowałby wejść na teren, gdzie pilnuje Doberman - momentalnie zostanie unieszkodliwiony. Znawcy tej rasy uważają, że i tak w pojedynkę nie są tak groźne i skuteczne jak w stadzie. Najlepiej pracują w grupach, w których znajduje się 3, 4 osobniki tej samej rasy.

Dzięki swoim walorom pies ten zaznaczył swoje miejsce w policji. Jak już wcześniej było wspomniane doskonale odnajdują się w misjach, w których stróżują, tropią i wykonują misje. Potrafią wytropić ludzi nawet z zasypanych stert gruzu. Świetnie sprawdzają się do cohrony prywatnych posiadłości, zakładów przemysłowych i magazynów.

Zdrowie - na co chorują Dobermany?

Dobermany mają skłonność do zapalenia skóry. Szczególnie w okresie młodzieńczym. Dopadają ich również: nużyca, wady ustawienia powiek, zwyrodnienie kręgów szyjnych kręgosłupa, choroby von Willebranda, niedoczynność tarczycy. Dużo rzadziej, ale występuje również dysplazja biodrowa i łokciowa. Najczęściej jednak Dobermany mają problemy skórne na tle alergicznym i gronkowcowym. W ostatnich czasach coraz częściej psy tej rasy chorują na kardiomiopatię rozstrzeniową. U samców występują również choroby prostaty, czy problemy z gruczołem krokowym - torbiele w tym obrębie, bądź przerost gruczołu krokowego.

Decydując się na Dobermana warto jest zwrócić uwagę na to czy rodzice naszego psiaka dużo chorowali i na co. Bardzo często choroby powtarzają się i są zapisane w genach. Dobrze jest sprawdzać zdrowie i wyniki badań całej rodziny psa. Biorąc pod swoje skrzydła Dobermana - należy liczyć się z zagrożeniem wyżej wymienionych chorób. Właśnie dlatego decyzja o psie jest ważna i powinna być przede wszystkim odpowiedzialna i przemyślana. Pamiętajmy, że pies to zwierzę jak każde inne i w razie choroby, czy problemów zdrowotnych musimy mu pomóc.

Żywienie i suplementacja

Doberman nie jest psem wybrednym i raczej właściciele nie mają kłopotów w kwestii żywienia. Należy pamiętać o podstawowych punktach żywieniowych, czyli o tym, by dostarczać psu wszystkich potrzebnych składników odżywczych i właściwości. Muszą być uzupełniane mikro i makroskładniki. Odpowiednia ilość białka jest bardzo ważna z tego względu, że pies jest energiczny, dużo się rusza i potrzebuje siły. W jedzeniu, które jest mu podawane musi być odpowiednia ilość węglowodanów, tłuszczu i wcześniej wspomnianego białka. Psom tej rasy można podawać gotowe karmy mokre i suche. Zwróćmy jednak uwagę na składniki jakie znajdują się w karmie. Prócz tego można psa karmić ugotowanych przez nas samych jedzeniem. Jest wielu zwolenników diety BARF, czyli podawania surowego mięsa psu.

Ważną kwestią jest również suplementacja. Psy te są bardzo wrażliwe na wszelkie niedobory, dlatego trzeba uzupełniać dietę o wszystkie możliwe suplementy.

Najważniejsze jest by odwiedzać weterynarza regularnie i badać psa. Dzięki temu na bieżąco będziemy wiedzieć czy pies dostaje odpowiednią ilość i jakość jedzenia i czy występują jakieś niedobory. W razie tych niedoborów skonsultować z lekarzem weterynarii o co należy uzupełnić dietę psa.

Pielęgnacja Dobermana

Pielęgnacja Dobermana nie jest kłopotliwa. Jak wiemy dużo więcej zachodu jest z długą i dwuwarstwową sierścią. Dobermany posiadają krótkie i jednowarstwowe włosy. Co prawda są bardzo gęste, ale nie trudno jest je pielęgnować. Do wyczesywania sierści najlepiej używać gumowych szczotek, albo rękawic z wypustkami lub kolcami.

Przez to, że Dobermany nie posiadają podszerstka nie linieją, czyli nie tracą sierści. Właściciele psów doskonale wiedzą jak bardzo jest to kłopotliwe. Minusem jest typ włosa, jaki posiada ta rasa. Są to krótkie, ale bardzo twarde włosy, które łatwo wbijają się we wszystko. Ciężko zatem usunąć tę sierść z mebli, ubrań, dywanów itd.

Sierść nie zbiera brudu. Po intensywnych spacerach wystarczy jedynie przetrzeć psa ręcznikiem. Nie trzeba robić mu kąpieli jak w innych przypadkach. Jedynie co może się znajdować w sierści Dobermana to mała ilość kurzu i piachu. Sierść jest gładka i krótka, dlatego trudno się mu ubrudzić.

Należy regularnie sprawdzać długość pazurów i skracać ją w razie potrzeby. Jeśli nie potrafimy tego robić - najlepiej zwrócić się z tą potrzebą do weterynarza.

Jednym z elementów pielęgnacji o których nie można zapominać to sprawdzanie czystości oczu i uszu. Ważne, żeby regularnie to robić i czyścić te sfery bardzo dokładnie.

Wychowanie Dobermana

Psy tej rasy są bardzo inteligentne i pojętne. Z chęcią współpracują z właścicielem. Mimo swojego silnego charakteru podporządkowuje się swojemu panu. Nie idzie to jednak tak łatwo jak nam się wydaje. Jest to pies temperamentny, dlatego właściciel musi się dobrze postarać by wyszkolić swojego pupila. Jeśli pan będzie skupiał się na tym by pies był mu posłuszny, a ta relacja będzie wyglądała tylko na zasadzie rozkazywania i wymagania wykonywania poleceń to szkolenie nie wyjdzie. Ta relacja musi opierać się na współpracy,dopiero wtedy Doberman zaufa swojemu panu i będzie mu wierny.

Chcąc osiągnąć sukces wychowawczy i sprawić by nasz pies rozwijał się prawidłowo powinniśmy zapewnić mu naukę już od lat szczenięcych. Jako, że jest to inteligentny pies potrzebuje zatem treningu umysłowego już od pierwszych chwil życia. Musimy poświęcić mu sporo czasu i uwagi. Jeśli naprawdę przyłożymy się do tego, skutki będą bardzo pozytywne w przyszłości. Nauka nie powinna opierać się na żadnym przymusie fizycznym. Te psy tego nienawidzą. Są posłuszne i dobrze wykonują swoją pracę ale pod warunkiem, że robią to z własnej, nieprzymuszonej woli. Szkolenie można prowadzić pod okiem specjalnego trenera, który ma wystarczającą wiedzę i doświadczenie jeśli chodzi o specyfikę tej rasy.

Izolowane psy i te, którym nie poświęciło się odpowiedniej ilości uwagi często posiadają złe i bardzo trudne do ogarnięcia nawyki. Efekty mogą też być takie przez niewystarczalną ilość treningu i ruchu. Musimy sobie zapracować na zaufanie naszego psa. A nie jest to takie proste jak się wydaje.

Dobermany szybko się nudzą. Jeśli ich potencjał i ambicja nie jest wykorzystana np. podczas treningów czy zabaw zachowują się irytująco. Bardzo energicznie biegają, są nerwowe, ciągną się na smyczy i zajadle szczekają z byle powodu. Doberman jest szczęśliwy i spokojny dopiero gdy jest wyżyty. Swoją energię musi wyładować w sposób fizyczny.

Jest to pies bardzo wymagający, dlatego nie każdy może mieć tę rasę. Trzeba się z tym liczyć i dobrze przemyśleć pomysł posiadania go. Należy zainwestować sporo pieniędzy i przede wszystkim czasu dla tego psa. Jego zabawy należy urozmaicać i być kreatywnym w treningach. Psy te uwielbiają czuć się potrzebne, dlatego zwykłe zadania spełniają z wielką przyjemnością.

Jak już wcześniej było wspomniane Dobermany to psy bardzo rodzinne. Szybko potrafią się zaaklimatyzować. Potrzebuje jednak konkretnego wychowania i socjalizacji. Im częstszy kontakt z ludźmi, szczególnie z dziećmi, tym lepiej w przyszłości. Pozytywne doświadczenia psa z okresu szczenięcego ukształtują go na całe życie i zawiążą relacje z ludźmi, które będą nie do zdarcia.

Wady i zalety tej rasy

Wady posiadania Dobermana:

jest bardzo uparty
bywa nadpobudliwy
źle wychowany i wyszkolony może być agresywny
wymaga doświadczonego opiekuna
potrzebuje poświęcenia sporej ilości uwagi i czasu

Zalety:

chętny do współpracy z człowiekiem
inteligentny
doskonały stróż - jedyny taki w swoim fachu
oddany i wierny właścicielowi
posiada predyspozycje sportowe
łatwy w pielęgnacji i w żywieniu
zadbany - rzadko chorujący

Ciekawostki o Dobermanach

W Stanach Zjednoczonych są hodowane białe Dobermany o niebieskich oczach. Są to przypadki psich albinosów. Psy nie są całkowicie białe, mają odcień maści kremowy. Za to jest odpowiedzialny recesywny gen, który powoduje też nadwrażliwość na światło skóry i oczu. Hodowanie takich Dobermanów jest bardzo kontrowersyjne.