Grzybica u świnki morskiej – jak pomóc pupilowi?

Skąd się bierze grzybica u świnki morskiej?

Te same patogeny atakują skórę świnki i ludzi. To dermatofity. Grzybice skórne najczęściej wywołują dermatofity z rodzaju Trichophyton mentagrophytes v. mentagrophytes oraz Microsporum canis. Wnikają do organizmu przez drogi oddechowe, rodne oraz skaleczenia. Czas inkubacji to 7–14 dni, ale zarodniki grzyba mogą przetrwać wiele lat, dlatego bardzo ważne jest, aby przed rozpoczęciem leczenia zdezynfekować wszystko, z czym zwierzę miało bezpośredni kontakt. Rzeczy wykonane z drewna, np. półki umieszczone w klatce, to niestety bardzo dobre miejsce dla zarodników i jednocześnie jedno z trudniejszych do odkażenia.

Szczególną podatność na wszelkie choroby, w tym na zakażenia grzybami, mają zwierzęta osłabione, starsze, bardzo młode oraz zestresowane i niewłaściwie karmione.

Objawy grzybicy u świnki morskiej

Grzybica u świnki morskiej przez kilka dni od zakażenia nie daje żadnych objawów. Dopiero po tygodniu można zacząć zauważać symptomy charakterystyczne dla dermatoz grzybiczych. Są to:

łuszcząca się skóra w okolicy uszu, pyszczka i na grzbiecie,
częste drapanie się,
łamliwość i wypadanie sierści,
szorstka w dotyku sierść,
zaczerwieniona skóra pod sierścią,
pojawienie się łysych plamek o owalnym kształcie,
strupy powstałe w wyniku drapania (będące przyczyną wtórnych nadkażeń) i zlepione wydostającą się z nich wydzieliną futro.

Po zauważeniu któregokolwiek z objawów trzeba jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii, który wykona posiew mykologiczny. Dzięki niemu wyeliminuje zakażenie innymi patogenami i w przypadku potwierdzenia grzybicy właściwie dobierze leki.

Grzybicę u świnki morskiej można pomylić ze świerzbowcem. Aby wdrożyć odpowiednie i skuteczne leczenie, kluczowe jest przeprowadzenie badań laboratoryjnych i rozpoznanie choroby.

Leczenie grzybicy u świnki morskiej

W trakcie leczenia świnki bardzo ważna jest szczególna dbałość o higienę. Dermatofity wywołujące grzybice u świnek szybko przenoszą się na ludzi. Ważne jest też, aby miejsce, gdzie przebywa pupil, było pozbawione wilgoci, a temperatura nie przekraczała 20℃. W trakcie terapii najlepiej jest ograniczyć kontakt ze zwierzęciem, a jeżeli już do niego dojdzie, ważne jest dbanie o higienę – mycie rąk, ustawienie pupila np. na ręczniku papierowym, niepozwalanie mu na kontakt z innymi zwierzętami domowymi oraz na chodzenie po domu.

Jeżeli w domu są inne zwierzęta, konieczne będzie objęcie ich leczeniem nawet w przypadku, gdy nie mają żadnych symptomów choroby. Mogą być tzw. nosicielami bezobjawowymi.

Preparat na grzybicę u świnki morskiej jest podawany miejscowo na skórę lub doustnie. Czasami stanowi połączenie obu sposobów. To ostatnie rozwiązanie przynosi najlepsze rezultaty. Bardzo możliwe, że będzie konieczne nie tylko smarowanie miejsc chorobowo zmienionych, lecz także przygotowywanie pupilowi kąpieli w preparacie przeciwgrzybiczym.

Weterynarz powinien także przepisać suplementy bogate w witaminę C oraz leki neutralizujące możliwe skutki uboczne antybiotykoterapii. Dieta świnki w czasie rekonwalescencji powinna być bogata w ten składnik. Witamina C ma pozytywny wpływ na wzrost liczby komórek układu odpornościowego odpowiedzialnych za hamowanie namnażania się patogenów. Z tego względu jest szczególnie pomocna w walce z grzybicą. Leczenie świnki morskiej można też nieco wspomóc przez podawanie zwierzęciu karmy wzmacniającej układ immunologiczny.

Leczenie grzybicy u kawii domowej trwa miesiąc, czasem dłużej. To uciążliwa choroba, której nie można się pozbyć domowymi sposobami. Skuteczność terapii przeciwgrzybiczej uzależniona jest od kilku czynników:

wieku i ogólnej kondycji zwierzęcia,
chorób współtowarzyszących,
komfortu życia,
diety,
szybkości interwencji i wdrożenia leczenia,
higieny,
właściwego przeprowadzenia kuracji leczniczej

Grzybica u świnki morskiej – jak zapobiegać?

Prewencja chorób wywołanych przez grzyby opiera się przede wszystkim na zapewnieniu pupilowi prawidłowych warunków życia. Bardzo ważne jest, aby domek świnki nie znajdował się w miejscu wilgotnym. Nie można także ustawiać go w pobliżu źródeł ciepła, np. kaloryferów. Regularne zmienianie żwirku i wiórków to podstawa. Należy także pamiętać o systematycznym myciu klatki oraz poidełek i wszystkich innych elementów wyposażenia mających kontakt z pożywieniem.

Lepiej zapobiegać niż leczyć i mimo że grzybica u świnki jest dosyć powszechnym schorzeniem, można go uniknąć.