Świerzb u kota – objawy, przyczyny, leczenie

Powszechność świerzbu wynika z tego, że wywołujące go pasożyty występują pospolicie w środowisku. Jak można rozpoznać świerzb u kota? Co zrobić, gdy zauważy się objawy tej choroby? W jaki sposób przebiega leczenie? Poznaj odpowiedzi na te pytania. Dowiedz się również, czy człowiek może zarazić się świerzbem od swojego pupila.

Jakie są przyczyny świerzbu u kota?

Za rozwój choroby, jaką jest świerzb, odpowiedzialne są pajęczaki zaliczane do roztoczy, nazywane świerzbowcami. Żerują one na żywicielu, rozmnażają się na nim. Cykl rozwojowy świerzbowca trwa od 2 do 3 tygodni, a poza ciałem żywiciela pasożyty mogą przetrwać zazwyczaj od kilku do kilkunastu dni. Dlatego tak ważne jest to, żeby podczas choroby zadbać także o likwidację pasożytów potencjalnie znajdujących się na różnych przedmiotach w domu, szczególnie na posłaniu zwierzęcia.

Charakterystyczny i uciążliwy świąd spowodowany jest żerowaniem i rozmnażaniem się pasożytów. Drążą one tunele w skórze, do których składają jaja. Po kilku dniach wylęgają się z nich larwy, które następnie przekształcają się w nimfy. Kolejnym etapem rozwoju jest dorosła postać pajęczaka.

Świerzb u kota – jakie są objawy?

U kotów można spotkać się z dwoma odmianami świerzbu. Pierwsza z nich to świerzb drażniący kotów, nazywany również notoedrozą (łacińska nazwa to Notoedres cati). Jest on wywoływany przez pasożyty, które atakują wyłącznie koty. Na żywicielu skupiają się one w niewielkie gromady. Pierwsze objawy choroby zazwyczaj można zaobserwować w okolicach uszu. Następnie pasożyty przenoszą się na resztę ciała.

Druga odmiana choroby, czyli świerzbowiec uszny, otodektoza (łacińska nazwa Otodectes cynotis) może występować także u psów. Czasami tę odmianę spotyka się u lisów oraz królików. Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez kontakt zwierzęcia zakażonego ze zdrowym. Rzadziej poprzez kontakt pośredni, czyli z przedmiotami, z jakimi miało do czynienia zarażone zwierzę, a następnie zdrowe.

Jako główne objawy świerzbu u kotów wymienia się charakterystyczny świąd, który powoduje duży dyskomfort u zwierzęcia. Może ono unikać kontaktu z ludźmi, być osowiałe, nie chcieć jeść. Charakterystyczne są także objawy skórne, takie jak:

szarożółte strupy,
marszczenie się skóry,
zgrubienia czy łuszczenie skóry.

Zwierzę może stać się agresywne z uwagi na dyskomfort wywołany świądem, a nawet bólem, gdy infekcja się rozwinie. Podczas dużej inwazji z czasem mogą pojawić się nadkażenia ranek, spowodowane dostaniem się do nich różnego rodzaju zanieczyszczeń. Skupiska świerzbu drażniącego najczęściej obserwuje się w okolicach uszu, ale także na pyszczku i stawach łap.

W przypadku świerzbu usznego dodatkowo może pojawić się wydzielina z ucha, która będzie mieć nietypowy zapach. Nieleczony świerzb może doprowadzić do poważnych zmian skórnych, a świerzb uszny nawet do utraty słuchu przez zwierzę. Kotu warto się przyjrzeć, jeśli często potrząsa głową, ociera nią i uszami o różne przedmioty.

Czy świerzb u kota jest zaraźliwy dla ludzi?

Choroby wywoływane przez świerzbowce u kotów nie są groźne dla ludzi. W niektórych przypadkach dochodzi jednak do sytuacji, gdy pasożyty przedostają się na ludzką skórę. Zazwyczaj dotyczy to osób, które mają obniżoną odporność, np. w wyniku choroby czy operacji, lub małych dzieci. Są to jednak wyjątkowe przypadki.

Jeśli dojdzie do takiej sytuacji, może pojawić się zaczerwienienie i świąd. Objawy ustępują samoistnie. Warto jednak pamiętać, by zachować odpowiednią higienę po każdym kontakcie z zakażonym zwierzęciem oraz z przedmiotami, z jakimi miał do czynienia chory kot.

Jak leczyć świerzb u kota?

Leczenie świerzbu u kota powinno być poprzedzone wizytą u weterynarza i przeprowadzeniem przez niego odpowiednich badań po pobraniu wymazu z ucha i skóry (w zależności od rodzaju choroby). Nie należy rozpoczynać leczenia samodzielnie bez konsultacji ze specjalistą. W przypadku świerzbu usznego najpierw czyści się kanały uszne, następnie przypisywane są odpowiednie lekarstwa w postaci maści lub kropli. Leki typu spot-on stosuje się również w przypadku świerzbu drażniącego. Warto zaznaczyć, że mają one na celu zabicie roztoczy. Często stosuje się dodatkowe preparaty działające na konkretne objawy, np. przeciwświądowe czy przeciwzapalne. Niekiedy w silnej chorobie do leczenia włącza się również antybiotyki.

Aby uniknąć nawracania świerzbu, należy dokładnie wyczyścić przedmioty, z którymi miał kontakt zakażony kot. Jest to też ważne z uwagi na możliwość przeniesienia się choroby na inne będące w domu zwierzęta. Chorego pupila należy w miarę możliwości odizolować od innych zwierząt. Zmniejszy to ryzyko ewentualnego zakażenia pozostałych pupili.