Najczęstsze choroby skóry u psa

Dermatozy – jakie są przyczyny?

Psy cierpią na różne choroby skóry. Nierzadko rozpoznaje się je z opóźnieniem, co zdecydowanie wydłuża proces leczenia. Dermatozy mogą być spowodowane złą dietą, grzybicą czy zaburzoną gospodarką hormonalną. Zmiany skórne są często wywołane przez pasożyty, bakterie lub wirusy.

Schorzenia dermatologiczne czasami pojawiają się w następstwie cukrzycy, alergii pokarmowej, atopowego zapalenia skóry, nadczynności nadnerczy, niedoczynności tarczycy czy alergicznego pchlego zapalenia skóry (APZS). Choroby wewnętrzne mogą uszkodzić naskórek lub osłabić układ immunologiczny, co prowadzi do namnażania bakterii.

Jak wygląda liszajec?

Młodzieńcze zapalenie skóry zazwyczaj wywołują bakterie Staphylococcus, chociaż może być też spowodowane innymi szczepami. Dermatoza najczęściej występuje u szczeniaków, które mieszkają w zaniedbanym domu, niekiedy jednak wywołują ją bakterie, które normalnie znajdują się na sierści. Nie jest chorobą zakaźną, dlatego nie musisz się martwić, że czworonóg złapie ją od innego psa.

Infekcja skórna objawia się małymi, ropnymi krostkami i grudkami na nieowłosionej skórze, zwykle w pachwinach i na brzuchu. Z biegiem czasu mogą pojawić się przebarwienia i strupki, które jednak nie swędzą ani nie bolą. Liszajec jest stosunkowo łagodną, łatwą do wyleczenia dermatozą. W niektórych przypadkach ustępuje samoistnie, ale zazwyczaj wymaga wizyty u weterynarza. Specjalista przepisze antybiotyk stosowany miejscowo lub doustnie, w zależności od stopnia nasilenia objawów. Jeśli Twój pupil ma uczulenie na niektóre leki, koniecznie poinformuj o tym lekarza weterynarii. W takim przypadku specjalista zaproponuje szampon, który usunie zmiany chorobowe.

Jak rozpoznać choroby pasożytnicze skóry?

Infekcja pasożytnicza zazwyczaj objawia się zmianami skórnymi, którym mogą towarzyszyć zaparcia, wymioty i biegunka u psa. Może być ona wywołana przez pchły, świerzbowce, nużeńce, wszoły czy kleszcze. Niekiedy przyczyny należy upatrywać w pasożytach wewnętrznych, do których zaliczamy tasiemce, glisty, pierwotniaki, dirofilarie czy włosogłówki. Nużyca spowodowana jest przez mikroskopijne, niewidoczne roztocza, które bytują w gruczołach łojowych i warstwie rogowej naskórka. Nużeńce pojawiają się na skórze psa już kilka godzin po narodzinach. Zazwyczaj nie powodują żadnych problemów, jednak przy obniżonej odporności mogą się namnażać. Niektóre rasy są predysponowane do niedoborów odporności. Należy do nich dalmatyńczyk, bernardyn, bokser, spaniel, terier i shih tzu.

Nużyca objawia się:

rumieniem,
miejscowym wypadaniem sierści,
obrzękiem,
łuszczącym się naskórkiem,
strupami i przebarwieniami na skórze.

Leczenie nużycy zajmuje sporo czasu. Leki dobiera się indywidualnie. Niekiedy lekarz może również zalecić kąpiele w specjalnym szamponie. W przypadku wystąpienia powikłań należy wdrożyć antybiotykoterapię.

Jak wygląda grzybica?

Dermatofitoza zazwyczaj objawia się plackowatym, wieloogniskowym łysieniem, strupami, pęcherzami, krostami. Wspomnianym objawom może towarzyszyć uporczywe swędzenie, stan zapalny i łuszczący się naskórek. Najczęściej grzybica atakuje brzuch, uszy, łapy i pazury, niekiedy pojawia się też na nosie lub pysku.

Leczenie dobiera się indywidualnie. Należy reagować szybko, ponieważ zmiany skórne mogą szybko postępować. Weterynarz wygoli wokół nich sierść i przepisze preparat grzybiczy miejscowy lub ogólny. Oprócz maści lub tabletek specjalista może zalecić stosowanie leczniczego szamponu.

Jakie objawy daje świerzb?

W pierwszym etapie na skórze pojawiają się rumień, grudki i strupki, zwykle na uszach, głowie, klatce piersiowej, brzuchu i kończynach. Z biegiem czasu czworonogowi zaczyna dokuczać uporczywy świąd, który przyczynia się do otarć, przeczosów, przerzedzeń i miejscowego wyłysienia. Pamiętaj, żeby nie bagatelizować wspomnianych objawów, ponieważ nieleczony świerzb prowadzi do zliszajowacenia, spadku odporności, silnego niepokoju, powiększonych węzłów chłonnych, a w skrajnych przypadkach nawet do utraty słuchu.

Świerzb uszny objawia się ciemnobrązową, bezzapachową wydzieliną skórną. Pies może cały czas potrząsać głową i gorzej słyszeć. Jeśli Twój pupil trzepie uszami, najprawdopodobniej drażnią go owady, krople deszczu czy pyłki roślinne. Zaobserwuj jednak, czy przechyla też głowę na jedną stronę i jest niespokojny.

Przeczytaj również: Zapalenie ucha u psa

Leczenie świerzbu nie jest proste, zazwyczaj trwa 4–6 tygodni. Weterynarz przepisze tabletki, preparat spot–on lub iniekcję podskórną, które łączy się ze środkami przeciwświądowymi. Jeśli pojawił się stan zapalny, należy podać antybiotyk. W przypadku świerzbu usznego wymaga się podania kropelek bezpośrednio do kanału słuchowego. Należy również dokładnie wyczyścić uszy z zalegającej wydzieliny. Choroba ustępuje zwykle po 4–6 tygodniach.