Ragdoll

Ragdoll to rasa kota, która wzbudza bardzo duże zainteresowanie. Jest to zasługa przede wyglądowi ale również charakterowi. Ragdolle to bardzo przyjazne i wyjątkowo inteligentne koty. Dowiedz się więcej czytając poniższy artykuł!

Skąd pochodzi kot rasy Ragdoll?

Wszystko zaczęło się w latach 60. Twórczynią rasy Ragdoll jest Ann Baker. Pochodziła z Kaliforni, była również hodowczynią kotów perskich. Za protoplastkę rasy uważa się półdziką, długowłosą, białą kotkę o imieniu Josephine, która wyglądem przypominała angorę. W 1963 roku eksperymentalnie skrzyżowała swoją kotkę z kotem sąsiadów. Jeden z nich miał długie, proste i białe włosy. Narodziły się koty, które przypominały dzisiejsze Ragdolle. Białe futerko zaczęło ciemnieć przy pyszczku, łapach, ogonie. Ich błękitne oczy zaczęły nabierać bardziej intensywnego koloru, który wpadał w szafir. W ten właśnie sposób powstał wzór kota rasy Ragdoll. W języku angielskim „rag doll” oznacza szmacianą lalkę.

Wyjątkowy wygląd kotów nie wystarczał Ann Baker. Przedstawiła zatem historię tej rasy następująco: Kotka, która miała urodzić pierwszego kota rasy ragdoll ledwo uszła z życiem przy wypadku samochodowym, była wtedy w ostatniej fazie ciąży. Poród zaczął się na miejscu zdarzenia, a kocięta, które przyszły na świat wiotczały w rękach. Jak się po chwili okazało, to kocięta były odporne na ból i strach, a jednocześnie bardzo wrażliwe. Dlatego właśnie zdaniem Ann koniecznością było obchodzenie się z nimi jak z dziećmi, nawet jak podrosły. Josephine zajęła się kociętami i odchowała je. Później narodziły się nowe kocięta, które przejawiały te same cechy jak ich rodzice.

Historia jest przytoczona w niektórych książkach felinologicznych. Jest bardzo przejmująca, ale nie wszyscy wierzą w jej autentyczność. Są osoby, które kompletnie w nią nie wierzą, a są nawet eksperci, którzy uważają, że historia jest prawdziwa. Tak naprawdę każdy ma inne zdanie na ten temat. W każdym razie miłośniczka kotów Ann Baker dostała to co chciała. Czyli zainteresowanie rasą Ragdoll. Nikt do dziś nie wie, czy historia jest prawdziwa, ale każdy ją zna. Taki był plan twórczyni rasy. Dzięki temu koty stały się popularne. Dodatkowo wstrzeliły się w idealny moment, gdyż w USA popularnością cieszyły się również koty birmańskie oraz persy himalajskie. Wszystkie te trzy rasy łączą pewne charakterystyczne cechy, jak np. ich długa i biała sierść. Rasa Ragdoll jednak przez pierwsze dwa lata wzbudzała ogromne kontrowersje i i nie była uznawana przez organizacje felinologiczne. Do dzisiaj opowieści nie są brane na poważnie, ale zgadza się fakt, iż koty brane na ręce wiotczeją i mamy wrażenie, że są bezwładne. Koty te na pewno adekwatnie reagują na bodźce z otoczenia. Prócz tego koty te, są bardzo uczuciowe i spokojne.

Na Wyspy Brytyjskie trafiły w roku 1981. Stamtąd przybyły do Europy. W rejestr FIFe zostały wpisane 1992 roku. W polsce zaś rasa ta pojawiła się dopiero w 2001 roku.

Wygląd rasy Ragdoll

Ragdoll (ang. szmaciana lalka ) to rasa, którą wyróżnia masywna i duża sylwetka. Koty te mają grube kości i są umięśnione. Mimo tego ich sylwetka wygląda bardzo elegancko i zgrabnie. Waga tej rasy kotów wynosi od 4,5kg aż do 10kg. Samce przeważnie mają ok 8-9 kg, a samice ok 5-6 kg. Rosną jednak powoli. Pełną dojrzałość fizyczną sięgają dopiero w wieku 3 lub 4 lat. Mają tzw. skośną postawę, ponieważ ich tyle łapy są nieco dłuższe. Tułów mają długi, bo sięga aż do 40 cm, klatka piersiowa jest szeroka, a nogi są średniej długości. Głowa jest w kształcie zaokrąglonego trójkąta, który jest dość szeroki - jest średniej wielkości. Uszy są proporcjonalne, szersze u nasady, a ich końce są zaokrąglone, są też nachylone do przodu i szeroko rozstawione na głowie. Ogon jest długi bardzo puszysty, a jego końcówka jest wąska. Oczy są duże, okrągłe i duże, najbardziej charakteryczne w nich jest kolor, który jest bardzo intensywny. Te koty rasowe mają mocno niebieskie oczy. Ten intensywny odcień niebieskiego tęczówki jest charakterystyczny dla wszystkich kotów colourpoint (typ kotów o długiej i puszystej sierści, który był pierwotnie krzyżowany z rasą kotów syjamskich). Jedwabiste futro ragdolli jest półdługie, jednak ze względu na małą ilość podszerstka uchodzi za łatwe w pielęgnacji.

Kocięta rasy ragdoll, podobnie jak koty syjamskie, po urodzeniu są całkowicie białe. Dopiero po kilku dniach na ich pyszczkach pojawia się ciemna maska. Ostateczne umaszczenie uzyskują dopiero po 2–3 latach.

Sierść Ragdolla i jego umaszczenie jest bardzo specyficzne i łatwo go można odróżnić od innych ras kotów. Sierść jest długa, jedwabista, miękka i prosta. Ich futro nie ma szczególnych skłonności do filcowania, kołtunienia, czy linienia. Futerko jest dłuższe w niektórych obszarach ciała, między innymi w okolicach brzucha, klatki piersiowej i przy szyi. Futerko jednak nie tworzy tzw. “lwiej kryzy”, tak w przypadku kotów norweskich, czy u maine coonów. Można wyróżnić 3 typy umaszczenia, które występują u kotów Ragdoll.

klasyczny point - jest to umaszczenie typu syjamskiego. Ciemno zabarwiony pyszczek, jasne futerko na całym ciele, uszy, ogon i łapki również są ciemniejsze w stostunku do reszty ciała
mitted - tę wersję wyróżniają takie cechy jak: biały podbródek, białe rękawiczki na przednich łapkach i skarpetki na tylnych
bicolour - jest to odmiana pośrednia między kotami point a łaciatymi; ciemne znaczenia na pyszczku przecina biała plama w kształcie odwróconej litery V, ponadto brzuch i łapy są białe

W obrębie każdego z tych typów umaszczenia możemy wyróżnić kolejne odmiany jeśli chodzi o barwy. Organizacja felinologiczna (FIFe) uznała następujące kolory znaczeń point u ragdolli:

seal point (ragdoll z ciemnobrązowymi znaczeniami),
blue point (ragdoll z niebieskimi znaczeniami),
chocolate point (ragdoll z czekoladowymi znaczeniami),
lilac point (ragdoll z liliowymi znaczeniami),
red point (ragdoll z rudymi znaczeniami),
cream point (ragdoll z kremowymi znaczeniami),
tortie point (szylkretowe znaczenia – w czterech wariantach: seal, blue, chocolate, lilac),
tabby point (pręgowane znaczenia – w sześciu wariantach: seal, blue, chocolate, lilac, red, cream),
tortie tabby point (szylkretowe pręgowane znaczenia – w czterech wariantach: seal, blue, chocolate, lilac)

Co ciekawe, imponujący ragdoll to jedyna kocia rasa, w odniesieniu do której zgłoszono patent.

Ragdolle i ich charakter

Koty tej rasy mają bardzo łagodne usposobienie. Dorosłe osobniki to typowe „niskopodłogowce” i są z natury raczej spokojne. W dalszym ciągu istnieją pogłoski na temat Ragdolii, jako o nieustraszonych kotach. A konkretniej o tym, że nie odczuwają bólu. Ma to związek z historią, która była przedtem przytoczona. Jednak niewiele osób w to wierzy. My potwierdzamy fakt, że nie jest to prawda. Koty tej rasy odczuwają ból fizyczny i psychiczny. Cierpią tak samo jak inne zwierzęta. Nie można zatem nadużywać ich “nie odczuwalności bólu”. Odczuwają dyskomfort w wielu sytuacjach oraz ból.

Ragdolle łatwo i mocno przywiązują się do właścicieli. Są bardzo wierne. Bardzo często porównywane są do psów. Duża część osób uważa, że rasa ta pod względem charakteru bardziej przypomina psy, aniżeli koty. Jest w tym wiele racji. Są bardzo potulne, towarzyskie i inteligentne. Słuchają i wykonują polecenia. Oczywiście wszystko jest wynikiem wychowania czy szkolenia go w odpowiedni sposób, ale uwielbiają zabawy i aportowanie. Sprawia im to ogromną radość i satysfakcję. Prócz swojej inteligencji wyróżnia je wścibskość, co pomaga im w lepszej zabawie: uczeniu się sztuczek i poznawaniu świata.

Lubią swoich towarzyszy. Nieważne czy jest to dorosły człowiek, dziecko, kot, czy nawet pies. Są towarzyskie nie tylko wobec ludzi. Idealnie nadają się do życia w rodzinie. Sprawdzą się tam fantastycznie i będą przeszczęśliwe. Lubią bawić się z dziećmi i z innymi zwierzętami. W stresowych sytuacjach reagują ucieczką, nigdy agresją. Ciężko je wyprowadzić z równowagi. Jest to niemal niemożliwe. Koty te są też cierpliwe i wytrzymałe psychicznie. Doskonale sprawdzają się w felinoterapii.

Jakie dźwięki wydaje kot Ragdoll? Na pewno jest to mocne i głośne mruczenie. Nie doświadczymy słuchania typowego miałeczenia, jak typowe koty mają w zwyczaju. Specyficzny dźwięk jaki wydają z siebie Ragdolle bardziej przypomina pisk małego dziecka. Często ten dźwięk porównywany jest też do ćwierkania ptaszka. Dla niektórych może to być nieco irytujące. Jednak nie nadużywają tego. Koty te są bardzo eleganckie nie tylko z wyglądu. Ich zachowanie również pokazuje jak bardzo są stonowane i mądre.

Nie powinniśmy Ragdoli wypuszczać na samotne wędrówki, czy dawać im więcej swobody w tym zakresie. Są bardzo ufne, co naraża ich na wielkie zagrożenie życia. Najlepiej gdyby przebywały w domu. Nie są też kłopotliwe w czterech ścianach. Nazywa się je “niskopodłogowymi” kotami. Świadczy to o tym, że nie mają w nawyku wyskakiwać na meble, czy parapety. Nie jest to jednak reguła, ale raczej wolą zabawy na podłodze za pomocą piłeczki, wędki i innych zabawek. To jest dobra informacja dla właścicieli tej rasy. Wtedy meble i inne sprzęty nie są narażone na szkody w postaci np. zadrapań. Należy zatem pilnować, by koty niewychodzące z domu miały zapewnione odpowiednie warunki do fizycznego i intelektualnego rozwoju.

Dlaczego rasa ta podbija serca ich miłośników na całym świecie? Są bardzo łagodne, inteligentne, rozrywkowe i śliczne. Wygląd to kwestia gustu, ale trzeba im przyznać, że koty o rasie ragdoll są eleganckie i wystawne.

Żywienie Ragdolla

Żywienie Ragdolli nie odbiega od norm jakimi kierują się inne koty. Nie powinny być w żaden wyjątkowy sposób karmione. Wymagane na pewno jest zwiększenie dziennej porcji jedzenia. Jest to duży kot, który osiąga sporą masę jak na swoją rasę. Należy zatem przypilnować by kot nie chodził głodny. Powinniśmy się trzymać dawki, którą podaje nam producent na opakowaniu karmy. Przeważnie dawkowanie podawane jest proporcjonalnie do masy ciała zwierzaka. Dobrze jest skonsultować z weterynarzem czy nasz kot może jeść wszystko. Jeśli będziemy mieć informację, że np. jest uczulony na jakiś składnik - musimy go wyeliminować z jego diety. Najlepsza dieta to taka, która będzie miała duży procent mięsa. Dobrze będzie jeśli będą w niej nawet śladowe ilości surowego mięsa, co jest zgodne z dietą BARF. Pamiętajmy, żeby dostarczać kotu wszystkie składniki odżywcze oraz witaminy i minerały.

Potencjalne problemy zdrowotne Ragdolli

Koty tej rasy mają skłonności do chorób genetycznych. Jednym z najczęstszych dolegliwości jakie mają Ragdolle to kardiomiopatia przerostowa. Mają predyspozycję do chorób związanych z układem moczowym, z dziąsłami oraz często się przeziębiają. Mukopolisacharydoza - jest to jedna z kilku chorób, które doskwierają kotom tej rasy. Jest to choroba związana ze stawami. Ważne jest jednak by odpowiednio często odwiedzać weterynarza i regularnie badać kota by móc w razie czego wystarczająco wcześnie zdiagnozować dolegliwość. Wtedy trzeba postępować zgodnie z poleceniami lekarza weterynarii.

Koty rasy Ragdoll są świetnymi towarzyszami. Żyją aż do 19 lat. Są długowiecznymi stworzeniami i świetnymi partnerami. Wprowadzają do naszego domu wiele radości.