Labrador retriever

Jedną z najpopularniejszych ras psów są labradory retrievery, które są bardzo chętnie wybierane przez rodziny. Te niezwykle przyjacielskie i pełne uroku osobistego psy rodzinne skradną serce dosłownie każdego. Są oddane i serdeczne, a do tego pełne energii i chętne do nauki. Ponadto są nie tylko doskonałymi towarzyszami życia, ale także wyśmienitymi ratownikami czy przewodnikami osób niewidzących. Jako kompani myśliwych również spisują się na medal. Z całą pewnością psy te poza spokojnym i bardzo pogodnym usposobieniem mają wiele zalet. Poznaj więc lepiej tą niezwykłą rasę - być może to właśnie labrador retriever jest psem, którego szukasz. Poniżej znajdziesz najważniejsze informacje na jego temat.

Labrador retriever - krótka historia rasy

Rasa Labrador ma dość ciekawą historię, a jej korzenie sięgają XVIII wieku. Według podań rasa pochodzi od psów wodnych z czarnym, gęstym futrem zwanych "psami od św. Jana", które były wykorzystywane na południu Nowej Fundlandii, do pomocy przy połowach oraz do przynoszenia porwanych przez wodę sieci rybackich. Hodowano je bez wzorca i bliżej określonego planu przez wiele lat. Uległo to zmianie, kiedy to w 1830 roku pierwsze labradory sprowadzono do Wielkiej Brytanii.

Pierwsze celowe hodowle labradorów powstały więc na terenie Anglii i Szkocji. Miało to miejsce w drugiej połowie XIX wieku. Warto zaznaczyć, że to właśnie dzięki brytyjskim próbom hodowli (m.in hrabiego Earla Malmesbury oraz lorda Eldona Johna Scotta), ukierunkowanym na zdolności łowieckie rasy, labradory zyskiwały na popularności - szczególnie wśród szlachty.

Początkowo pierwsze rasy labrador były prawie wyłącznie czarne, dopiero w 1899 roku w hodowli majora Radclyffe’a przyszedł na świat labrador biszkoptowy. Natomiast 7 lipca 1903 roku angielski klub kynologiczny Brytyjski Kennel Club oficjalnie rozpoznał rasę Labrador Retriever. Od tej pory uznawana była już jako rasa samodzielna. Liczne sukcesy na wystawach zwiększały popularność labradora wśród polującej szlachty, także poza granicami. W 1917 roku amerykański klub kynologiczny również uznał rasę Labradora. Do Polski pierwsze psy tej rasy zostały sprowadzone w 1986 roku przez Tadeusza Chwaliboga.

Ciekawostką jest to, że angielskie określenie rasy Labrador Retriever odnosi się nie tylko do wrodzonej zdolności tych psów, a więc do aportowania (ang. to retrieve = aportować, przynosić, ratować, odzyskiwać, wydobywać), ale także nazwy nazwy półwyspu kanadyjskiego - Labrador (wchodzącego w skład prowincji Nowa Fundlandia i Labrador).

Labrador retriever - opis rasy i cechy charakterystyczne

Labrador retriever reprezentuje rasy średnie i ma dość charakterystyczną budowę ciała, która wpisana jest w prostokąt. Wyróżnia go szeroka i głęboka klatka piersiowa. Labradory retrievery mają również mocną szyję z szeroką czaszkę oraz średniej długości kufę i daleko osadzone, przylegające uszy. Jego dolna część tułowia jest niemal prosta. Cechą znamienną rasy jest również wysoko osadzony, masywny oraz zwężający się ku końcowi ogon. Zgodnie ze wzorcem kończyny labradora retrievera powinny być bardzo dobrze kątowane.

Labrador retriever osiąga wysokość 57-62 cm. Suki są nieco mniejsze - ich wysokość w kłębie wynosi 55-60 cm. Widoczna jest również różnica w masie ciała - dorosłe psy ważą około 29–36 kg, natomiast suki około 25–32 kg. Małe labradory mają umaszczenie dorosłego psa i cechuje ich szybki wzrost - w wieku 2 miesięcy ważą zwykle 7-9 kg, a docelową wagę osiągają po ukończeniu roku.

Ponadto charakterystyczna dla rasy jest krótka, gęsta, trzcinowata w dotyku szata o gęstym i wodoodpornym podszerstku. A wzorzec FCI labradora zakłada trzy możliwe umaszczenia:

labradory czarne ( najbardziej popularne i niezmiennie dziedziczone od początku rasy);
labradory biszkoptowe (dopuszczalne od odcienia białego i jasnokremowego do rudego);
labradory czekoladowe (brązowe, wątrobiane).

Poza tym dopuszczalna jest mała, biała plamka na piersi.

Należy jeszcze zaznaczyć, że mianem labradora biszkoptowego może być określany osobnik o białej sierści, bez ciemnego pigmentu. Jest on nazywany jako NBP. Cechą wyróżniającą labradorów NBP jest jasny nos, poduszeczki łap oraz fafle, a czasami nawet jaśniejsza barwa oczu. Z punktu widzenia hodowców labradory biszkoptowe (określane też jako białe i żółte) mają nieco mniejszą wartość, ponieważ na wystawach mogą osiągnąć jedynie notę bardzo dobrą. Oznacza to, że psy te nie mogą być reproduktorami. Nie zmienia to jednak faktu, że nadal są doskonałymi zwierzętami użytkowymi, a ich unikalny charakter labradora nadal urzeka i wzbudza zachwyt miłośników psów. U hodowców tej rasy psów istnieje jeszcze podział na typ "pracujący" (z węższą głową i najczęściej nieco dłuższą kufą) oraz typ "wystawowy" (o bardziej zwartej i lżejszej budowie). Oba te typy w sposób harmonijny połączył tak zwany typ „Dual Porpose”, będący najbliżej ideału rasy Labrador Retriever.

Warto w tym miejscu zauważyć, że labradory retrievery, z uwagi na podobieństwo nazwy i umaszczenia, są często mylone z golden retrieverem. Niemniej jednak golden retrivery są zupełnie inną rasą, którą cechuje dłuższa sierść w kolorze złocistym.

Labrador retriever - usposobienie i charakter

Labrador retriever jest jedną z najbardziej przyjaznych rodzinie ras psów z uwagi na jego unikalne usposobienie. Psy te doskonale czują się w towarzystwie człowieka, ale także innych zwierząt. Są niezwykle przyjacielskie, a do tego bardzo inteligentne. Nie należą do psów dużo szczekających - zdarza się im to podczas zabawy lub kiedy czują się samotne. Decydując się na labradora retrievera należy pamiętać, że są to też psy myśliwskie, kochające aktywność fizyczną i świetne w sportach kynologicznych. Labrador będzie więc zawiedziony zwykłym spacerem. Jest to rasa potrzebująca biegania i aportowania oraz lubiąca zabawę w wodzie - skusi się więc nawet na kąpiel w średniej wielkości kałuży, czerpiąc z tego ogromną radość.

Dużo ruchu i dobra zabawa to drugie imię labradora retrievera, ale też niezwykła inteligencja. Przedstawiciele tej rasy lubią się uczyć i robią to bardzo szybko, co warto wykorzystać. Przede wszystkim należy nauczyć labradora słuchania się oraz wykonywania poleceń. Trzeba jednak podkreślić, że wychowanie labradora nie jest trudne. Uchodzą one za rasę niewymagającą tresury, ponieważ ich ugodowe usposobienie ułatwia ich wychowywanie. Niemniej jednak warto zaznaczyć, że labrador retriever potrzebuje konsekwentnego, aczkolwiek łagodnego i pełnego czułości traktowania. Jeśli nie ma się doświadczenia w tresurze psa, to dobrym pomysłem będzie zapisanie szczeniaka do szkółki, gdzie nauczy się on podstawowych poleceń, a jego właściciel zyska wiedzę, jak panować nad swoim podopiecznym. Będzie to doskonały początek niezapomnianej przygody - rodzinnego życia z labradorem retrieverem. Nie tylko szczeniaki kochają się uczyć i poznawać nowe sztuczki - dorosłe labradory również.

Jak już zostało na wstępie zaznaczone, labradory retrievery sprawdzają się nie tylko jako psy rodzinne, ale również w roli ratowników czy też przewodników osób niewidomych i z niepełnosprawnościami. Poza tym służą pomocą jako psy poszukujące osób zaginionych. Labrador to też jedna z najpopularniejszych ras wykorzystywanych do dogoterapii, ponieważ są to niezwykle spokojne oraz zrównoważone czworonogi, a do tego bardzo cierpliwe i empatyczne. Ciekawostką może być to, że potrafią na przykład wyczuć nadchodzący atak padaczki swojego ludzkiego podopiecznego.

Labrador retriever - długość życia i najczęstsze choroby

Otóż te przesympatyczne czworonogi żyją średnio 10-12 lat i cieszą się na ogół bardzo dobrym zdrowiem. Niemniej jednak rasa ta cechuje się pewnymi predyspozycjami do kilku chorób genetycznych, takich jak:

dysplazja stawów biodrowych;
dysplazja stawów łokciowych;
jałowa martwica kości;
dysplazja siatkówki;
postępujący zanik siatkówki;
alergie pokarmowe;
otyłość;
zaćma.

Chcąc zminimalizować ryzyko wystąpienia owych chorób u swojego labradora, warto przed zakupem szczeniaka poprosić od jego hodowcy o wyniki badań potwierdzające, że jego rodzice i rodzeństwo nie są obciążeni chorobami genetycznymi. Ponadto należy upewnić się, że hodowla prowadzona jest w taki sposób, że chore zwierzęta są systematycznie wykluczane z rozpłodu.

Lepiej więc zdecydować się na zakup szczeniaka od zarejestrowanego i zrzeszonego hodowcy, prowadzącego kontrolowaną hodowlę oraz posiadającego niezbędną dokumentację. Wówczas cena za szczenię wynosi od 2000 do 4000 zł.

Labrador retriever - żywienie

Labradory retrievery mają genetyczną skłonność do otyłości. W związku z tym właściwa dieta jest kluczowa w ich pielęgnacji. Należy podawać im pokarm dostarczający odpowiednią dawkę energii oraz optymalne proporcje składników odżywczych. Można podawać zarówno karmę suchą, jak i mokrą - pod warunkiem, że będzie wysokiej jakości i dostosowana do wymagań żywieniowych tej rasy. Dieta labradora powinna obfitować w mięso (ok. 70%), warzywa i owoce (ok. 20-30%), będąc jednocześnie uboga w tłuszcze i zboża.

Ważne jest, aby pokarm podawać labradorowi jedynie o stałych porach karmienia. Zostawiać na 20-30 minut, aby pies zdążył się najeść. Niezjedzone resztki należy wyrzucić. Posiłki (2-3) powinny być zaplanowane o takich porach, aby nie następowały bezpośrednio przed i po aktywności fizycznej zwierzęcia, bo ma on tendencję do skrętu żołądka.

Labrador retriever - zasady pielęgnacji

Czynności pielęgnacyjne powinny stać się dla psa i jego opiekuna rutyną, wpisane w tygodniowy plan działania. Na szczęście sierść labradorów nie jest wymagająca, ponieważ w zasadzie sama się czyści. Jednak powinna być szczotkowana raz w tygodniu. Należy też regularnie czyścić uszy labradora oraz sprawdzać oczy i zęby, a także obcinać pazury.