Czym jest lęk separacyjny u psa? Jak się go pozbyć?

Co to jest lęk separacyjny u psa?

Lęk separacyjny u psa to zespół zachowań charakteryzujących się odczuwaniem niepokoju, gdy czworonóg zostaje sam, albo też przebywa w oddzieleniu od bliskich. W konsekwencji u czworonoga obserwuje się reakcje lękowe przejawiające się w różny sposób. Objawami lęku separacyjnego u psa są:

• nadmierna wrażliwość na ból,
• wokalizacja – częste szczekanie, wycie,
• zaburzenia snu,
• zachowania destrukcyjne, np. wygryzanie sierści, a w ciężkich przypadkach samookaleczanie się,
• niszczenie rzeczy domowników,
• pobudzenie psychoruchowe przejawiające się w podejmowaniu działań powtarzalnych,
• brak skupienia.

Niepokój, którego doświadcza pies, podobnie jak przewlekły stres u ludzi, oddziałuje negatywnie na funkcjonowanie niemal całego ciała, w tym m.in. na układ odpornościowy, pokarmowy i układ ruchu. Do rozwoju lęku separacyjnego może dojść u każdego czworonoga – równie dobrze doświadczyć go może jamnik, jak i siberian husky, przy czym zaburzenie to częściej dotyka mieszańców niż rasowych psów. Skala występowania lęku separacyjnego spowodowała, że traktuje się go jako chorobę cywilizacyjną.

Dlaczego pies ma lęk separacyjny?

• uwarunkowania genetyczne – predyspozycje do przesadnego reagowania na nieznane bodźce są dziedziczne;
• psy takie charakteryzują się wzmożoną wrażliwością sensoryczną;
• zła socjalizacja lub jej brak – niewystarczająca ilość bodźców, jakich doświadczył pies na początku życia, brak kontaktu szczeniak z rodzeństwem, szczególnie w wieku 8–12 tygodni;
• zaburzenia w relacji człowiek–zwierzę, np. zbyt duża bliskość z opiekunem;
• traumatyczne przeżycia, np. oddanie do schroniska, przemoc;
• choroba i ból – psy, które chorowały w wieku szczenięcym i były otoczone wzmożoną troską, mogą
• wytworzyć za duże przywiązanie do właścicieli;
• nagła zmiana w życiu, np. wyizolowanie z grupy rodzinnej, nowe środowisko.

Jak pozbyć się lęku separacyjnego u psa?

Czy lęk separacyjny u psa mija? Tak, ale tylko dzięki podjęciu odpowiedniego leczenia – przy skorzystaniu ze specjalistycznej pomocy psiego behawiorysty. Leczenie polega na:

• kontroli środowiska,
• modyfikacji zachowania,
• farmakoterapii.

Bardzo ważne w leczeniu, ale i zapobieganiu lęku separacyjnego u psa jest opracowanie i stosowanie się do harmonogramu dnia. Zwierzę staje się spokojniejsze, kiedy spodziewa się, jak będzie wyglądał jego dzień. Nieodzowne jest także ustalenie i trzymanie się zasad opieki nad psem przez wszystkich domowników, aby płynęły od nich jasne komunikaty. Zmagającemu się z lękiem separacyjnym zwierzęciu trzeba zapewnić odpowiedni poziom wysiłku fizycznego, w tym zabaw z szarpakiem, co pozwala rozładować napięcie.

Przeczytaj również: Jak oduczyć szczeniaka gryzienia?

W modyfikacji zachowań podkreśla się wagę:

• treningu posłuszeństwa, czyli nauki pojedynczych komend („siad”, „waruj”, „zostań”),
• treningu niezależności, który pozwoli na zwalczanie nadmiernego przywiązania (oduczenie pupila chodzenia za opiekunem przy wykorzystaniu komendy „na miejsce”, stopniowo wydłużające się chwile rozłąki z czworonogiem, aby nauczyć zwierzę radzenia sobie bez opiekuna),
• wyrażania pochwał za posłuszeństwo (słownie, gestem, smaczkiem),
• kontrolowania uwagi poświęcanej psu – otrzymuje ją, kiedy właściciel o tym zdecyduje, a nie, kiedy wymaga tego czworonóg (np. ignorowanie prób zwrócenia na siebie uwagi),
konsekwencji i determinacji w szkoleniu i nauce,
• uczenia psa spokoju i posłuszeństwa.

Kluczowym elementem pomocy psu z lękiem separacyjnym jest odwrażliwianie. Powinno ono obejmować sygnały związane z wychodzeniem z domu (trzymanie kluczy w ręku, chodzenie w butach, grzechotanie kluczami, przekładanie torebki) oraz rzeczywistym opuszczeniem domu (wydłużające się stopniowo wychodzenie za drzwi). Specjaliści zwracają uwagę także na zmianę rytuału wychodzenia, tak aby zwierzę przestało kojarzyć konkretne zachowania z opuszczeniem go i zostawaniem samemu (różny schemat podejmowanie czynności). Ponadto behawioryści często zalecają włączanie na czas nieobecności właścicieli muzyki relaksacyjnej lub nagrań z głosem właścicieli.

W razie potrzeby w leczeniu lęku separacyjnego u psa stosowna jest farmakoterapia z wykorzystaniem takich środków jak klomipramin, benzodiazepiny, progestageny, neuroleptyki, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i amitryptylina. Jako uzupełnienie powyższych metod użyta może być feromonoterapia, masaż czy kamizelka przeciwlękowa.

Dowiedz się więcej na naszym kanale YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=JLP_xcJTpVQ